مجله دانشکده پزشکی

800x600 Normal 0 false false false EN-US X-NONE AR-SA MicrosoftInternetExplorer4

Normal 0 false false false EN-US X-NONE AR-SA

آترزی کوآن (Choanal atresia) که ابتدا توسط دکتر Roeder در سال 1755 معرفی شد، باریک شدن یا انسداد دهانه خلفی حفره بینی است. این بیماری می‌تواند مادرزادی یا اکتسابی رخ دهد. اغلب مبتلایان به این بیماری مونث هستند. موارد مادرزادی ممکن است ایزوله بوده یا همراه با ناهنجاری‌های دیگری نظیر همراهی سندرم CHARGE باشند که این موارد حدود 50-20% از موارد مادرزادی را تشکیل می‌دهند. آترزی کوان می‌تواند یک‌طرفه یا دوطرفه باشد؛ با وجود این‌که موارد دوطرفه جدی‌تر بوده و نیازمند درمان اورژانس هستند، موارد یک‌طرفه شایع‌تر بوده و اکثرا سمت راست را درگیر می‌نمایند. آترزی کوان می‌تواند منشا استخوانی، غشایی یا مختلط داشته باشد. در حال حاضر درمان قطعی آترزی کوان، درمان جراحی است. در حال حاضر، سه روش جراحی ترانس پالاتال، ترانس سپتال و ترانس نازال (به‌وسیله آندوسکوپ) ارجح هستند. در این پژوهش پرونده تمامی بیمارانی که از سال 1376 تا سال 1388 به بیمارستان امیراعلم مراجعه نموده‌اند مطالعه شد. با جستجو در بخش بایگانی بیمارستان امیراعلم 54 بیمار مورد آترزی کوان که در این بیمارستان تحت عمل جراحی قرار گرفتند یافت شد. سن این بیماران از دو تا 29 سال متغیر و میانگین و میانه سن بیماران به‌ترتیب 4/12 و 12 سال بود. نسبت دختر به پسر دو به یک بوده و نسبت موارد یک‌طرفه به دوطرفه 1 :9/1 محاسبه شد. از بین موارد یک‌طرفه 19 مورد سمت راست بودند. 40 مورد مختلط، 13 مورد استخوانی بودند و یک مورد نیز غشایی مشاهده شد. پنج بیمار از طریق ترانس پالاتال و بقیه موارد تحت روش آندوسکوپیک بدون استنت جراحی شدند. 80% موارد با علایمی از انسداد بینی مراجعه کرده که در بین آن‌ها 18% موارد دوطرفه و با سیانوز همراه بوده است و 64% موارد نیز رینوره داشتند. میانگین بیماران ما 4/12 سال محاسبه شد که نسبت به مطالعات دیگر کمی بالاتر است و این مسئله می‌تواند ناشی از مراجعه دیرهنگام و عدم آگاهی بیماران از علایم و کمبود مراکز بهداشتی در سطح کشور باشد. روش ترانس پالاتال بیش‌ترین روش مورد استفاده تا اواخر دهه 80 بوده است. این روش به‌علت توانایی ایجاد ورودی ابتدایی بزرگ‌تر دسترسی مناسب‌تری را فراهم می‌کند. اما در دو دهه اخیر روش ترانس نازال ارجح بوده است. در این روش با استفاده از آندوسکوپ می‌توان مکان دقیق رزکسیون را تعیین و امنیت جراحی را افزایش داد. استفاده از استنت در جراحی آترزی کوان هنوز مورد بحث است. بعضی نویسندگان عقیده دارند استنت مانع تنگی مجدد می‌شود در حالی‌که بعضی دیگر به افزایش ریسک عفونت و اسکار با استفاده از استنت معتقدند. با توجه به موارد ذکر شده بررسی‌های بیشتر در زمینه آترزی کوان، بهترین روش‌های جراحی و تکنیک‌هایی جهت تشخیص زودرس آن ضروری به‌نظر می‌رسد.