استفاده از سنجش کمی گنادوتروپین کوریونی انسان (hCG) و سونوگرافی ترانس واژینال با قدرت تفکیک پذیری بالا (high resolution) باعث تشخیص زود هنگام حاملگی خارج رحمی (Ectopic Pregnancy : EP) و موارد بیشتری از درمان کنزرواتیو شده است. درمانهای دارویی غیر جراحی مانند تزریق موضعی یا سیستمیک متوترکسات (MTX) ، آنتاگونیست اسیدفولیک، به عنوان یک روش درمان جایگزین برای زنان مبتلا به EP پذیرفته شده است. در این مطالعه ما به مقایسه پیامدهای درمان دارویی موارد EP پاره نشده با استفاده از تزریق دوز واحد و متعدد متوترکسات پرداخته ایم.
این بررسی یک کارآزمایی بالینی تصادفی است. تشخیص موارد EP با سطح سرمی 1800 IU/LβhCG و عدم رویت حاملگی داخل رحمی یا با سطح سرمی ثابت βhCG یا افزایش آن کمتر از 50% طی 48 ساعت داده می شد. دو روش برای تجویز MTX بکار گرفته شد و نتیجه اصلی، مقایسه میزان موفقیت بین دو پروتکل دوز واحد و متعدد بود. این آنالیز شامل 108 خانم با تشخیص EP بود که بعد از درمان با MTX با روش دوز واحد یا متعدد پی گیری شدند.
از میان 54 بیمار درمان شده با پروتکل دوز واحد 48 بیمار با موفقیت درمان شدند (9/88%) و از میان 54 بیمار درمان شده با پروتکل دوز متعدد 50 بیمار درمان موفق داشتند (6/92%) که تفاوت میان میزان موفقیت در دو گروه از نظر آماری معنی دار نبود. OR=0.64, P=0.7)با(CI=0.17-2.4
نتایج مطالعه ما نشان می دهد که درمان با دوز واحد MTX به اندازه دوز متعدد موفقیت آمیز است. اینکه کدام پروتکل به عنوان اولین قدم درمان موارد انتخاب شده EP بهترین درمان خواهد بود با کارآزمایی بالینی تصادفی و با در نظر گرفتن عوارض جانبی، هزینه درمان و سایر جنبه های درمان EP با MTX بطور واضح تری نشان داده خواهد شد.

متن کامل [PDF 250 kb]   (1768 دریافت)