نیکنام رامین، محمودی لاله. ارتباط ناباروری و سقط جنین با بیماری سلیاک در جنوب ایران
از سال 1396 تا 1399، یک مطالعه مقطعی. مجله دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران. 1399; 78 (9) :573-581
URL: http://tumj.tums.ac.ir/article-1-10823-fa.html
1- مرکز تحقیقات گوارش و کبد، دانشگاه علوم پزشکی شیراز، شیراز، ایران.
2- گروه داروسازی بالینی، دانشکده داروسازی، دانشگاه علوم پزشکی شیراز، شیراز، ایران.
چکیده: (2671 مشاهده)
زمینه و هدف: بیماری سلیاک یک بیماری شایع ناشی از واکنش اتوایمیون به پروتیین گلوتن است. در برخی مطالعات ارتباط بین سلیاک با ناباروری و سقط خودبهخودی نشان داده شده اما عوامل خطر متعددی بر این رابطه تأثیرگذار است که باید در تحقیقات مورد توجه قرار گیرد.
روش بررسی: این مطالعه بهمنظور بررسی ارتباط ناباروری و سقط خودبهخودی با بیماری سلیاک در زنان مراجعه کننده به کلینیک سلیاک در استان فارس از مهر 1396 تا فروردین 1399 انجام شد. سلیاک براساس افزایش سطح سرمی آنتیبادی ترانس گلوتامیناز بافتی و تایید بافتشناسی نمونه روده باریک، ناباروری با عدم بارداری پس از 12 ماه رابطه جنسی محافظت نشده و سقط با خاتمه خودبهخودی بارداری پیش از هفته بیستم تعریف شدند.
یافتهها: از 711 بیمار، 98 زن مبتلا به سلیاک، واجد شرایط ورود به مطالعه بودند. میانگین سنی بیماران 52/7±73/31 سال بود و 27 (6/27%) نفر دارای سابقه ناباروری و 39 (8/39%) نفر دارای سابقه سقط بودند. در آنالیز رگرسیون پواسون (Poisson regression models)، کمبود وزن رابطه معناداری با ناباروری (013/0P=، 950/0-640/0=95%CI، 779/0PR=) و سقط (025/0P=، 971/0-649/0=95%CI، 794/0PR=) داشت ولی سایر متغیرها ارتباط معناداری نشان ندادند.
نتیجهگیری: در این مطالعه کاهش وزن بهدلیل سوءتغذیه طولانیمدت بهعنوان یک عامل خطر مهم در ایجاد مشکلات باروری در سلیاک مطرح شد. ارتباط معناداری بین ناباروری و سقط با متغیرهای دیگر ازجمله سطح آنتیبادی ضدترانس گلوتامینازبافتی و یافتههای بافتشناسی وجود نداشت. بنابراین تا انجام تحقیقات بیشتر، استفاده روتین از سطح آنتیبادیها و بررسی شدت یافتههای بافتشناسی بهعنوان معیارهایی برای پیشبینی خطرسقط یا ناباروری دراین بیماران توصیه نمیشود.