مقدمه: روده باریک از ارگان های حساس به رادیوتراپی در بیماران مبتلا به کانسرهای لگن است و بعلت عوارض جدی حاصله از درمان، عامل عمده ایجاد محدودیت در اعمال دزهای درمانی لازم برای این بیماران می باشد. پیدا کردن مناسب ترین تکنیک رادیوتراپی برای بیماران مبتلا به کانسرهای لگن باتوجه به شرایط و امکانات موجود در مراکز درمانی کشورمان، هدف این بررسی را تشکیل می دهد.

مواد و روش ها: 35 بیمار مبتلا به کانسرهای لگن، مراجعه کننده به بخش رادیوتراپی انکولوژی بیمارستان امام خمینی تهران که اندیکاسیون رادیوتراپی تمام لگن را داشتند بترتیب ورود انتخاب شدند و تمامی بیماران در سه حالت مختلف زیر با استفاده از سولفات باریم و گرافی روده باریک تحت سیمولاسیون لگن قرار گرفتند. 1) وضعیت Prone و مثانه پر، 2) وضعیت Prone و مثانه پر+کیسه آب، 3) وضعیت Supine و مثانه خالی. سپس سطح روده باریک در معرض رادیوتراپی در حالت های فوق محاسبه و با استفاده از روش آماری (Bonfroni: Repeated measurement) تحت مقایسه قرار گرفتند.

یافته ها: بیمارانی که در وضعیت Prone و مثانه پر+کیسه آب تحت سیمولاسیون قرار گرفتند، میانگین سطح روده باریک در معرض رادیوتراپی 122.97 سانتیمتر مربع و در وضعیت مثانه پر و Prone برابر با 159.48 سانتیمتر مربع و در حالت Supine و مثانه خالی 215.48 سانتیمتر مربع بود. براساس اطلاعات بدست آمده سطح روده باریک در معرض رادیوتراپی بیماران در وضعیت Prone و مثانه پر+کیسه آب در مقایسه با وضعیت Supine و مثانه خالی 57% بوده است. 

نتیجه گیری و توصیه ها: باتوجه به شرایط و امکانات مراکز درمانی کشورمان، استفاده از کیسه آب و درمان در وضعیت Prone و مثانه پر، بیشترین اثر را در کاهش سطح روده باریک در معرض پرتودرمانی در بیماران مبتلا به کانسرهای لگن دارد.