BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
URL: http://tumj.tums.ac.ir/article-1-1118-fa.html
مقدمه: از جمله روش هایی که در زمینه کنترل درد پس از عمل بیماران از موفقیت نسبتا بالایی برخوردار بوده، استفاده از تزریق اپیدورال داروهای مختلف از قبیل بیحس کننده های موضعی، مخدرها و ... می باشد. مطالعه حاضر کوششی در این زمینه است.
مواد و روش ها: در این مطالعه بالینی 50 بیمار در محدوده سنی 40-20 سال و ASA کلاس I که کاندید عمل ژنیکولوژی بودند و محدودیتی جهت تزریق اپیدورال نداشتند و به دو گروه 25 نفری بطور تصادفی تقسیم شده و مورد بررسی قرار گرفتند. برای تمام بیماران قبل از بیهوشی عمومی کاتتر اپیدورال گذاشته شد. 60 دقیقه پس از اتمام عمل و بیدار شدن کامل بیماران در بیماران گروه اول محلولی حاوی 50 میکروگرم کلونیدین با حجم کم 15 میلی لیتر و در گروه دوم محلولی 50 میکروگرم فنتانیل با حجم 15 میلی لیتر تزریق و سپس کاتتر خارج شد. تمام بیماران بمدت 4 ساعت تحت نظر گرفته شدند و شدت درد آنها براساس روش VAS اندازه گیری شد.
یافته ها: یافته ها نشان داد که در گروه کلونیدین شدت درد بیشتر بوده و بیماران زودتر نیاز به داروی مخدر پیدا می کنند.
نتیجه گیری و توصیه ها: لذا کلونیدین اگرچه بعنوان یک داروی آنالژزیک عمل می کند ولی تزریق یک دوز 50 میکروگرمی در انتهای عمل بیدردی موثری ایجاد نمی کند هرچند عوارض آن در مقایسه با مخدرها بسیار ناچیز است.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
