مجله دانشکده پزشکی

مقدمه: یکی از مسایل مورد بحث در رشته های مختلف دندانپزشکی بررسی اثر نیروهای اعمال شده به دندان و ترمیمی های دندانی است که پس از معالجه دندان به آن وارد می شود. باتوجه به اینکه هر جسم یا ماده دارای یک حد نهایی برای تحمل تنش ها می باشد لذا کاربرد نیروهای بیش از حد توان باعث می گردند تا سلامت و کیفیت آنرا تغییر دهند. بطور متداول نیروهای مضغی از ناحیه مولرها به سمت ثنایای میانی کاهش می یابند. میانگین تقریبی نیروهای اعمال شده بر روی دندان مولر 170 پوند برابر 565 نیوتن، پره مولرهای 70 پوند و ثنایای میانی در حدود 37 پوند برابر با 155 نیوتن تخمین زده می شوند. این نیروها با افزایش سن بدلایل متنوع زیادتر می شوند. لذا برای یک دندانپزشک بررسی اثر نیروهای وارده بر روکش و سمان زیرین آنها از اهمیت ویژه ای برخوردار است. بنابراین او می تواند نکات ضعف در درمان Crown ها را شناخته و در رفع آن تدابیر لازم را رعایت نماید. باتوجه به اینکه روش Finite element در سه دهه اخیر در حل معضلات دندانپزشکی نقش ارزشمندی داشته است این مطالعه انجام پذیرفت. هدف از این مطالعه بررسی الگوی توزیع تنش بر سمان مصرفی بین Crown و عاج دندان ثنایای میانی بود.

مواد و روش ها: بدین منظور از روش (FE: Finite element) که یک روش دقیق آنالیز کامپیوتری است استفاده گردید لذا باتوجه به مطالب مذکور مدل دندان سانترال بالا توسط کامپیوتر ترسیم و آناتومی مدل دندان بدقت ملحوظ گردید تا یک مدل کامپیوتری ایده آل بوجود آید. نیروهای تنش زا با زوایای 30 و 50 درجه به لبه انسیزولینگوالی و یک سوم انسیزالی ناحیه لینگوال محور طولی دندان وارد گردید. باتوجه به کتب و مقالات مرجع اطلاعات لازم به کامپیوتر منتقل و کامپیوتر آن Super sap انتخاب گردید.

یافته ها: نتایج حاصل از روش دوبعدی نشان می دهند که میزان تنش برشی بوجود آمده در سمت لینگوال متفاوت از مقدار آن در سمت باکال است. در بارگذاری دوم (روش سه بعدی) میزان تنش در سمت لینگوال ناحیه طوق بمقدار چشمگیری کاهش می یابد و به حدود 10 مگاپاسکال می رسد که این مقدار کمتر از میزان تحمل سمان زیرین روکش می باشد درصورتیکه در بارگذاری اول مقدار تنش برابر با 17.8 مگاپاسکال است که این مقدار بیش از حد قابل تحمل آن است. مقایسه تنش های ایجاد شده در سمان زیرین روکش ممکن است بستگی به آلیاژ انتخاب شده و ضخامت ساختار فلزی Crown آن داشته باشد.

نتیجه گیری و توصیه ها: باتوجه به استحکام بسیاری از سمان ها اعمال نیروی زیاد ممکن است منجر به شکست لایه سمان در فاصله بین عاج دندان و ساختار فلزی شود و در نهایت منجر به شکست در درمان دندان مورد معالجه گردد.