مطالعات متعددی اهمیت بالینی وجود CD7 را در سلولهای میلوبلاست مبتلایان به AML نشان داده اند. جهت ارزیابی خصوصیات بالینی و پاسخ به شیمی درمانی در بیماران AML که دارای این آنتی ژن می باشند 76 مورد بیمار AML بستری شده در بخش خون بیمارستان امام خمینی بین سالهای 1377 لغایت 1379 که تحت شیمی درمانی قرار گرفته بودند مطالعه شدند. خصوصیات بالینی و پاسخ به درمان بصورت رمیسیون کامل و یا مقاومت در نظر گرفته شد که 70/5 درصد از موارد CD7 مثبت و 89/6 درصد از موارد CD7 منفی به رمیسیون کامل دست یافتند که تفاوت معنی داری را نشان نداد (P=0.11). در سایر خصوصیات بالینی و آزمایشگاهی هم تفاوت معنی داری بین این دو گروه مشاهده نشد. نتایج بدست آمده نشان می دهد که علی رغم عدم تاثیر وجود این آنتی ژن بر روی سلولهای میلوبلاست در بیماران AML تعداد موارد CD7 مثبت در مقایسه با مطالعات خارجی در بیماران ما بالاتر می باشد (52/6 درصد در مقابل حداکثر 30 درصد) و همینطور با توجه به کم بودن حجم این مطالعه جهت بررسی بسیاری از خصوصیات بالینی و آزمایشگاهی مطالعات تکمیل تری با حجم نمونه بزرگتر لازم می باشد.