این مطالعه به منظور بررسی روشهای مختلف جراحی کوارکتاسیون آئورت و مقایسه نتایج آنها در کاهش یا افزایش فشارخون و نبض و همچنین مقایسه عوارض آنها صورت گرفته است. بعلاوه خصوصیات بالینی و پاراکلینیکی بیماران نیز توصیف شده است. طی سالهای 1377-1370، 50 بیمار در بیمارستان شریعتی تحت عمل جراحی ترمیم کوارکتاسیون آئورت قرار گرفته اند که از این تعداد 30 نفر مرد با میانگین سنی 19/4 و 20 نفر زن با میانگین سنی 16/6 بوده اند. علاوه بر سن بالای بیماران به هنگام عمل که خود موجب افزایش سکل (sequel) بیماریست، فاصله بین زمان تشخیص یا علامتدار شدن بیمار تا زمان عمل هم به طور غیرقابل توجیهی بالا بوده است (در کل 4/36 سال). بطور کلی 62% موارد دارای کوارکتاسیون آئورت جاکستاداکتال (Juxtaductal) و بقیه به اشکال غیرکلاسیک بوده اند. 52% بیماران بیماری همراه قلبی نیز داشته اند که این میزان در مقایسه با آمار منابع (12%) بسیار بالاست و علت آن سن بالای بیماران و ایجاد بیماریهای ثانویه دریچه ای است. 71/9% موارد کوارکتاسیون آئورت complicated در مردان و 28/1% آن در زنان دیده شد، که علت آن در مردان، شیوع بالای دریچه آئورت دولتی (33%) بود که در طول زمان دچار عارضه گردیده بود. میانگین گرادیان آنژیوگرافی در بیماران 57.5 mmHg بود که با افزایش سن افزایش مختصری را نشان می دهد. در 91/7% بیماران عکس سینه (CXR) و در 74/2% آنها نوار قلب (EKG) غیرطبیعی بود. روشهای مختلف جراحی به ترتیب شامل e-e-A=26% و TIG=40% و TBG=18% و DPR=14% و FSCR=2% بوده اند که از نظر فراوانی عوارض، فشارخون و افزایش قدرت نبض پا پس از عمل تفاوت چندانی نداشتند. فقط در گروهی که به روش TBG درمان شدند، میزان پرفشاری خون پس از عمل بیشتر از بقیه بود و تنها 2 مورد مرگ زودرس بیمارستانی هم در روش DPR رخ داد.