مجله دانشکده پزشکی

57 بیمار مبتلا به SCC مراجعه کننده به بیمارستانهای امام خمینی، امیراعلم و انستیتو سرطان در سالهای 76-73 مورد بررسی قرار گرفتند که 23 مورد زن و 34 مورد مرد با طیف سنی 25 تا 85 سال بودند. از این تعداد 21 مورد (36/8%) در استخوان فک فوقانی و 37 مورد (64/9%) در استخوان فک تحتانی و 1 مور (1/7%) در هر دو استخوان به صورت همزمان دچار بدخیمی شده بودند. بیماران مورد بررسی از نظر شاخصهای فردی (جنس، سن، شغل، محل تولد و سکونت)، شاخص های اتیولوژیک (مصرف سیگار، استعداد فامیلی)، شکایات بالینی، مکان های درگیری، خصوصیات هیستوپاتولوژیک بیمار (grade ،stage و درگیری لنفاوی)، میزان درگیری استخوانی و نسوج نرم همراه و درمانهای بکار برده شده و موارد ناشی از عود ضایعات قبلی مورد مطالعه قرار گرفتند. نتایج حاصل از مطالعه چنین می نمودند که علیرغم مراجعه دیرهنگام اکثریت قریب به اتفاق این بیماران به پزشک، خصوصیات تهاجمی ضایعات تومورال کمتر از حد انتظار بوده است و علیرغم بکارگیری درمانهای تهاجمی، درصد قابل توجهی از بیماران به دنبال عود ضایعات قبلی خود مراجعه نموده بودند. بعلاوه، پراکندگی جغرافیایی خاص بیماری از نظر محل سکونت و محل تولد بیماران نشانگر احتمال دخالت مسائل اقلیمی و آب و هوایی خاص در ایجاد بیماری است.