مجله دانشکده پزشکی

هدف از این مطالعه، تعیین رابطه رفلاکس کلیه های اصلی با ایجاد عفونت ادرار یا حمله حاد رد پیوند کلیه می باشد. نوع مطالعه کوهورت آینده نگر و زمان انجام آن از تیر ماه سال 1369 تا مهر ماه 1374 می باشد. هر بیمار مورد بررسی پس از عمل پیوند، بمدت یکماه از نظر وقوع عفونت ادراری و رد پیوند در دو گروه با رفلاکس و بدون رفلاکس پیگیری شد. تعداد کل افرادی که در طول اجرای این پژوهش شرایط ورود به مطالعه را داشتند، 274 نفر بوده است که از این تعداد 24 مورد در گروه با رفلاکس و 250 مورد در گروه بدون رفلاکس قرار گرفتند. دو گروه از نظر سایر خصوصیات مشابه بودند. خطر نسبی محاسبه شده برای تعیین نقش رفلاکس در ایجاد عفونت ادراری نشان می دهد که از لحاظ آماری بین دو گروه، اختلاف معنی داری وجود ندارد (RR=0.94 و CI=0.52-1.69). در خصوص ارتباط بین رفلاکس و میزان وقوع حمله رد پیوند، خطر نسبی 1/82 بوده و دلالت بر این دارد که در پیوند در گروه با رفلاکس، کمی بیش از گروه بدون رفلاکس است. (RR=1.82 و CI=2.95-1.12 و P<0.05). همچنین یافته های بدست آمده در این مطالعه نشان داد که یک یا دو طرفه بودن رفلاکس، در ایجاد عفونت (RR=1 و CI=0.27-3.69) یا حمله رد پیوند (RR=1.5 و CI=0.44-5.09) نقشی ندارد. بنابراین وجود رفلاکس ممکن است به میزان کمی یکی از عوامل موثر احتمالی رد پیوند باشد، اما بروز عفونت ادرار را، افزایش نمی دهد. در این راستا توصیه می شود که مطالعات مشابه با حجم نمونه بیشتر انجام گردد.