مقدار منیزیم سرم خون نسبت به مقدار آن در بدن بسیار کم است ولی تعیین مقدار منیزیم سرم و اریتروسیت ها سریعترین و ساده ترین طریقه ایست که کمبود منیزیم را مشخص و معلوم می سازد.کمبود منیزیم سبب اختلال عصبی عضلانی همراه با حساسیت زیاد توام با تشنج است. تتانی مشخص ترین علامت کمبود منیزیم است و ممکن است با اسپاسم دردناک در پاها یا قسمت های انتهایی بدن همراه باشد. با استفاده از الکتروکاردیوگرام و اندازه گیری غلظت کلسیم و منیزیم سرم می توان تتانی حاصل از هیپومنیزیمی را تشخیص داد. هیپومنیزیمی بیشتر به علت اختلال جذب یا آسیب روده کوچک و در استفراغهای شدید و در پانکراتیت حاد و در الکلیسم ها بروز می کند همچنین در بیماران کلیوی کاهش منیزیم دیده شده است. تجویز منیزیم به بیماران اورمیک سبب اختلال در کار اعصاب حسی می شود و زمانی که منیزیم سرم به L/mEq 8.0 برسداین علائم ظاهر می شود. در آلرژیهای جلدی منیزیم گلبولی کاهش می یابد دردیابت هیپرمنیزیمی دیده می شود که قبل از درمان غلظت منیزیم سرم بالاتر از L/mEq 9.3 گزارش شده و با تجویز انسولین و مایعات زیاد مقدار آن کاهش می یابد و هر گاه در این حالت منیزیم داده نشود تتانی ایجاد می گردد. منیزیم سرم بیمارانی که با داروهای دیورتیک درمان می شوند باید مرتباً کنترل شود. افراط در شیر دادن در نزد مادران و پرفیری حاد داخلی سبب ایجاد هیپومنیزیمی همراه با کاهش الکترولیت های دیگر سرم می شود.

متن کامل [PDF 312 kb]   (1155 دریافت)