روش بررسی: در این مطالعه که به‌صورت توصیفی مقطعی انجام شده است، 101 بیمار که با کمردرد رادیکولر حاد یا مزمن طی سال‌های 1386 تا 1388 به بیمارستان سینای تهران مراجعه نمودند و بر اساس اندیکاسیون‌های موجود برای آن‌ها EMG و MRI درخواست گردید، مورد مطالعه واقع شدند و یافته‌های EMG و MRI آن‌ها و نیز مشخصات دموگرافیک و اطلاعات مربوط به کمردرد آن‌ها ثبت گردید. 

یافته‌ها: در مجموع از بین 101 بیمار مورد بررسی، 90 بیمار (89 درصد) دارای EMG غیرطبیعی بودند و 94 بیمار (93 درصد) MRI غیرطبیعی داشتند. نتایج دو آزمون MRI و EMG در 89 بیمار (88 درصد) مشابه بود و همخوانی داشت (05/0p=). حساسیت و اختصاصی بودن MRI به‌ترتیب 6/95 و 3/27 درصد و حساسیت و اختصاصی بودن EMG به‌ترتیب 5/91 و 60 درصد به‌دست آمد.

نتیجه‌گیری: در مجموع بر اساس یافته‌های حاصل از این مطالعه و مقایسه آن‌ها با سایر مطالعات انجام شده در این زمینه چنین استنباط می‌گردد که MRI و EMG هر دو دارای حساسیت خوبی می‌باشند و استفاده از MRI و EMG در کنار هم سبب افزایش قدرت تشخیصی در مبتلایان به درد رادیکولر کمر می‌گردند.