دوره 71، شماره 1 - ( 1-1392 )
جلد 71 شماره 1 صفحات 52-46 |
برگشت به فهرست نسخه ها
محمد‌رضا گل‌بخش1 
، بابک سیاوشی2 ، مجید عطار2 ، طیب رمیم* 3
، بابک سیاوشی2 ، مجید عطار2 ، طیب رمیم* 3
1- گروه ارتوپدی بیمارستان سینا، دانشگاه علوم پزشکی تهران
2- گروه ارتوپدی بیمارستان سینا دانشگاه علوم پزشکی تهران
3- مرکز تحقیقات تروما و جراحی سینا دانشگاه علوم پزشکی تهران ،dr.tayebramim@gmail.com
2- گروه ارتوپدی بیمارستان سینا دانشگاه علوم پزشکی تهران
3- مرکز تحقیقات تروما و جراحی سینا دانشگاه علوم پزشکی تهران ،
چکیده: (10223 مشاهده)
زمینه و هدف: اسپوندیلولیستزیس به تغییرات دژنراتیو در ستون مهره‌ها اطلاق می‌گردد که در موارد شدید با افزایش شیب ساکروم همراه است. این مطالعه با هدف بررسی رابطه ناپایداری ستون فقرات کمری و شیب ساکروم با اسپوندیلولیستزیس شدید دژنراتیو انجام گردید.
روش بررسی: مطالعه به‌صورت مقطعی و آینده‌نگر در بیماران با درد کمر مراجعه‌کننده به بیمارستان‌های شفایحیاییان و سینا در مدت 18 ماه ( از فروردین 1389 الی مهر 1390) انجام شد. سه ماه کمردرد متناوب یا دایم و سابقه اولین کمردرد از یک‌سال قبل که حداقل دو حمله کمردرد ناتوان‌کننده داشته باشد از معیارهای ورود بود. بیماران باردار از مطالعه خارج شدند. نسبت جابه‌جایی مهره در حالت دینامیک، به‌اندازه جسم مهره بر اساس درصد مشخص شد که بالاتر از هشت درصد، ناپایداری کمری تلقی گردید. میزان چرخش بیش‌تر از 11 درجه غیرطبیعی در نظر گرفته شد.
یافته‌ها: 52 بیمار با میانگین سنی 49/9±35/38 سال (30 مرد، 22 زن) وارد مطالعه شدند. میانگین ایندکس توده بدنی برابر 2kg/m59/4±01/23 بود. مقدار میانگین جابه‌جایی مهره در30 نفر غیرطبیعی بود. از نظر چرخش زاویه‌ای 12 بیمار (77 درصد) در گروه بیش‌تر از 11 درجه قرار داشتند. ایندکس لگنی در گروه جابه‌جایی طبیعی با گروه با جابه‌جایی غیرطبیعی اختلاف آماری معنی‌داری نداشت (443/0P=). هم‌چنین میانگین ایندکس لگنی در گروه با چرخش زاویه‌ای طبیعی 97/55 درجه و در گروه با جابه‌جایی بیش‌تر از 11 درجه برابر 58/53 درجه بود که اختلاف آماری معنی‌داری نداشت (556/0P=).
نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد دژنراسیون دیسک ارتباطی با شیب ساکروم ندارد. شیب ساکروم بالا هر چند باعث تشدید اسپوندیلولیستزیس می‌گردد ولی در بروز اسپوندیلولیستزیس دژنراتیو شدید نقشی نداشته و باید علل دیگری را در این زمینه جستجو نمود.
روش بررسی: مطالعه به‌صورت مقطعی و آینده‌نگر در بیماران با درد کمر مراجعه‌کننده به بیمارستان‌های شفایحیاییان و سینا در مدت 18 ماه ( از فروردین 1389 الی مهر 1390) انجام شد. سه ماه کمردرد متناوب یا دایم و سابقه اولین کمردرد از یک‌سال قبل که حداقل دو حمله کمردرد ناتوان‌کننده داشته باشد از معیارهای ورود بود. بیماران باردار از مطالعه خارج شدند. نسبت جابه‌جایی مهره در حالت دینامیک، به‌اندازه جسم مهره بر اساس درصد مشخص شد که بالاتر از هشت درصد، ناپایداری کمری تلقی گردید. میزان چرخش بیش‌تر از 11 درجه غیرطبیعی در نظر گرفته شد.
یافته‌ها: 52 بیمار با میانگین سنی 49/9±35/38 سال (30 مرد، 22 زن) وارد مطالعه شدند. میانگین ایندکس توده بدنی برابر 2kg/m59/4±01/23 بود. مقدار میانگین جابه‌جایی مهره در30 نفر غیرطبیعی بود. از نظر چرخش زاویه‌ای 12 بیمار (77 درصد) در گروه بیش‌تر از 11 درجه قرار داشتند. ایندکس لگنی در گروه جابه‌جایی طبیعی با گروه با جابه‌جایی غیرطبیعی اختلاف آماری معنی‌داری نداشت (443/0P=). هم‌چنین میانگین ایندکس لگنی در گروه با چرخش زاویه‌ای طبیعی 97/55 درجه و در گروه با جابه‌جایی بیش‌تر از 11 درجه برابر 58/53 درجه بود که اختلاف آماری معنی‌داری نداشت (556/0P=).
نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد دژنراسیون دیسک ارتباطی با شیب ساکروم ندارد. شیب ساکروم بالا هر چند باعث تشدید اسپوندیلولیستزیس می‌گردد ولی در بروز اسپوندیلولیستزیس دژنراتیو شدید نقشی نداشته و باید علل دیگری را در این زمینه جستجو نمود.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |