زمینه و هدف: عفونت ادراری ناشی از استافیلوکوک اورئوس مقاوم به متی‌سیلین در حال افزایش در دنیا است. هدف از این تحقیق تعیین حساسیت باکتری‌های گرم مثبت به‌ویژه استافیلوکوک اورئوس جدا شده از عفونت ادراری مقاوم به متی‌سیلین نسبت به ونکومایسین و سایر آنتی‌بیوتیک‌ها بود.
روش بررسی: این مطالعه از نوع توصیفی و طی مدت هشت ماه در بیمارستان امام‌خمینی (ره) بر روی 300 بیمار مبتلا به Urinary Tract Infections (UTI) با کوکسی‌های گرم مثبت انجام شد. تمامی ایزوله‌ها با روش‌های بیوشیمیایی تعیین هویت و سپس برای تعیین حساسیت ایزوله‌ها نسبت به آنتی‌بیوتیک‌ها از روش کربی بوئر (Kirby-Bauer)، استفاده شد.
یافته‌ها: در بین کوکسی‌های گرم مثبت مولد عفونت ادراری استافیلوکوک ساپروفیتیکوس با 7/37% بیش‌ترین و بعد از آن استرپتوکوک با 3/22%، استافیلوکوک اپیدرمیدیس با 22% و استافیلوکوک اورئوس با 18% در مراحل بعدی قرار داشتند. استافیلوکوک‌های جدا شده از ادرار بیماران در مجموع نسبت به وانکومایسین (100%) به طور کامل حساس بوده و نسبت به آنتی‌بیوتیک‌های سیپروفلوکساسین (2/89%)، ریفامپین (6/87%)، آمیکاسین (8/71%) بیش‌ترین حساسیت را نشان دادند، در صورتی‌که نسبت به پنی‌سیلین و آموکسی‌سیلین (100%) به‌طور کامل مقاوم بودند. هم‌چنین استرپتوکوک جدا شده از ادرار بیماران بیش‌ترین حساسیت را به وانکومایسین با (1/85%) و بیش‌ترین مقاومت را به پنی‌سیلین (1/79%) نشان دادند.
نتیجه‌گیری: ونکومایسین آنتی‌بیوتیک مناسب برای عفونت‌های ناشی از استافیلوکوک‌ها می‌باشد. اگرچه 6% مقاومت برای انتروکوک‌ها می‌تواند زنگ خطری در مصرف این آنتی‌بیوتیک برای سایر باکتری‌های گرم مثبت باشد.

واژه‌های کلیدی: عفونت ادراری، استافیلوکوک، انتروکوک، ونکومایسین، تست حساسیت میکروبی

متن کامل [PDF 234 kb]   (2481 دریافت)