دوره 67، شماره 10 - ( 10-1388 )                   جلد 67 شماره 10 صفحات 698-693 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- گروه داخلی، فوق تخصص بیماری‌های ریه، بیمارستان علی‌ابن‌ابیطالب (ع)، دانشگاه علوم پزشکی زاهدان (ZDMU)
2- پزشک عمومی، مرکز توسعه تحقیقات بالینی (CRDC) و کمیته تحقیقات دانشجویی (MSRC))، بیمارستان علی‌ابن‌ابیطالب (ع)، دانشگاه علوم پزشکی زاهدان (ZDMU)
3- دانشجوی پزشکی، مرکز توسعه تحقیقات بالینی (CRDC) و کمیته تحقیقات دانشجویی (MSRC))، بیمارستان علی‌ابن‌ابیطالب (ع)، دانشگاه علوم پزشکی زاهدان (ZDMU) ، emamdadi@gmail.com
چکیده:   (15978 مشاهده)
زمینه و هدف: سرفه یکی از شایع‌ترین نشانه‌هایی که در مراقبت‌های سرپایی مورد توجه قرار می‌گیرد. از آن جهت که در تعداد کمی از مطالعات تاثیرات درمانی بکلوفن در درمان سرفه (خصوصاً مزمن) مورد ارزیابی قرار گرفته است، در این مطالعه تاثیرات و فعالیت ضدسرفه دوز 20 میلی‌گرمی خوراکی داروی بکلوفن در مقایسه با یکی از داروهای پرکاربرد ضد سرفه یعنی دکسترومتورفان، در بیماران دچار سرفه مورد ارزیابی قرار گرفت. روش بررسی: در این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی دو سویه‌کور، 120 بیمار مبتلا به سرفه مزمن (بیش از سه هفته) که در سال 1386 به کلینیک بیماری‌های ریه بیمارستان علی‌ابن‌ابیطالب (ع) شهر زاهدان مراجعه کرده بودند مورد مطالعه قرار گرفتند. بیماران در دو گروه 60 نفره (گروه دریافت‌کننده بکلوفن با میانگین سنی 51/6±32/32 سال و گروه دریافت کننده دکسترومتورفان با میانگین سنی 06/5±54/31 سال) برای بررسی کاهش کیفی شدت، دوره و مدت زمان سرفه‌ها به مدت 14 روز مورد ارزیابی قرار گرفتند. یافته‌ها: در گروه دریافت‌کننده بکلوفن 3/73% بیماران و در گروه دریافت‌‌کننده دکسترومتورفان 65% بیماران کاهش علایم سرفه (شدت/ دوره/ مدت زمان) را داشتند. البته تفاوت معنی‌داری بین دو گروه از نظر کاهش شدت، دوره و مدت زمان سرفه مشاهده نشد (05/0p>). همچنین در کل بیماران عارضه جانبی دارویی مشاهده نشد. نتیجه‌گیری: بکلوفن دارای اثرات کاهنده بر تعداد، شدت، دوره و مدت زمان دوره‌های سرفه و به نسبت بیشتر از داروی رایج دکسترومتورفان است. ولی با توجه به اینکه اختلاف معنی‌داری در این مطالعه مشاهده نشد، انجام تحقیقات دقیق‌تر و کمی توصیه می‌شود.
واژه‌های کلیدی: سرفه، بکلوفن، دکسترومتورفان
متن کامل [PDF 187 kb]   (1972 دریافت)    

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.