دوره 71، شماره 12 - ( اسفند 1392 )
جلد 71 شماره 12 صفحات 779-773 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Bakhtiarian A, Ostadhadi S, Jorjani M, Hashempour S, Oryan S, Nikoui V. Central effects of synthesized dihydropyridine derivatives and nifedipine on systolic blood pressure and heart rate of rats. Tehran Univ Med J 2014; 71 (12) :773-779
URL: http://tumj.tums.ac.ir/article-1-5851-fa.html
URL: http://tumj.tums.ac.ir/article-1-5851-fa.html
بختیاریان اعظم، استادهادی ستار، جرجانی معصومه، هاشم‌پور سپیده، عریان شهربانو، نیکویی وحید. مقایسه اثرات مرکزی مشتقات دی‌هیدروپیریدینی سنتز شده و نیفدیپین بر فشارخون و ضربان قلب موش صحرایی. مجله دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران. 1392; 71 (12) :773-779
اعظم بختیاریان1 
، ستار استادهادی1 ، معصومه جرجانی2 ، سپیده هاشم‌پور3 ، شهربانو عریان4 ، وحید نیکویی* 5
، ستار استادهادی1 ، معصومه جرجانی2 ، سپیده هاشم‌پور3 ، شهربانو عریان4 ، وحید نیکویی* 5
1- گروه فارماکولوژی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، ایران.
2- گروه فارماکولوژی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران.
3- دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال، تهران، ایران.
4- گروه زیست‌شناسی، دانشکده علوم، دانشگاه تربیت معلم، کرج، ایران.
5- گروه فارماکولوژی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، ایران. ،nikoui@razi.tums.ac.ir
2- گروه فارماکولوژی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران.
3- دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال، تهران، ایران.
4- گروه زیست‌شناسی، دانشکده علوم، دانشگاه تربیت معلم، کرج، ایران.
5- گروه فارماکولوژی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، ایران. ،
چکیده: (12879 مشاهده)
زمینه و هدف: داروهای مسدودکننده کانال کلسیم به وفور برای درمان بیماری‌های مختلف قلبی- عروقی از جمله افزایش فشارخون، آنژین و آریتمی مورد مصرف قرار می‌گیرند، بنابراین بررسی اثرات قلبی- عروقی مشتقات این داروها دارای اهمیت است. هدف از انجام مطالعه حاضر بررسی اثرات مرکزی مشتقات دی‌هیدروپیریدینی سنتز شده بر فشارخون و ضربان قلب موش صحرایی و مقایسه این اثرات با داروی نیفدیپین بود.
روش بررسی: 64 عدد موش صحرایی نر پس از بیهوش کردن و کانول‌گذاری داخل بطنی با استفاده از روش استریوتاکسی، به هشت گروه تقسیم شدند. گروه اول حلال DMSO (دی‌متیل سولفوکساید) به‌عنوان کنترل و گروه‌های دوم تا پنجم داروی نیفدیپین به ترتیب با دوزهای 80، 160، 240 و µg 300 به ازای هر موش صحرایی دریافت کردند. سه گروه دیگر مشتقات A، Bو C را با دوز µg 240 به ازای هر موش صحرایی دریافت نمودند. در زمان‌های 15 تا 60 دقیقه پس از تزریق داخل بطنی، فشارخون سیستولیک و ضربان قلب اندازه‌گیری شد.
یافته‌ها: اثر مهاری مشتق B بر روی فشارخون سیستولیک در زمان‌های 15 و 30 دقیقه پس از تزریق در دوز 240 میکروگرم/ رت قوی‌تر از نیفدیپین بود (001/0>P)، در حالی که مشتقات A و C اثر کم‌تری نسبت به نیفدیپین نشان دادند. هم‌چنین اثر مهاری مشتق B بر ضربان قلب در زمان‌های 15 تا 60 دقیقه پس از تزریق در دوز فوق، نسبت به نیفدیپین بیش‌تر بود (05/0>P).
نتیجه‌گیری: مشتقات جدید دی‌هیدروپیریدینی می‌توانند اثر مهاری قوی‌تر و پایدارتری بر فشارخون و ضربان قلب داشته باشند که بخشی از اثرات آن‌ها احتمالا به دلیل اثر مستقیم مهاری بر نورون‌های مغزی می‌باشد.
نوع مطالعه: مقاله اصیل |
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
