دوره 75، شماره 4 - ( تیر 1396 )
جلد 75 شماره 4 صفحات 287-280 |
برگشت به فهرست نسخه ها
سیامک ناجی1 
، کامبیز دیبا2 ، رسول یوسف‌زاده1 ، فاطمه منصوری* 3
، کامبیز دیبا2 ، رسول یوسف‌زاده1 ، فاطمه منصوری* 3
1- گروه کلینیکال پاتولوژی، بیمارستان مطهری، دانشگاه علوم پزشکی ارومیه، ارومیه، ایران.
2- گروه قارچ‌شناسی و انگل‌شناسی پزشکی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی ارومیه، ارومیه، ایران.
3- گروه ژنتیک و ایمنی‌شناسی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی ارومیه، ارومیه، ایران. مرکز تحقیقات سلولی و مولکولی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی ارومیه، ارومیه، ایران. ،mansouri1300@gmail.com
2- گروه قارچ‌شناسی و انگل‌شناسی پزشکی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی ارومیه، ارومیه، ایران.
3- گروه ژنتیک و ایمنی‌شناسی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی ارومیه، ارومیه، ایران. مرکز تحقیقات سلولی و مولکولی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی ارومیه، ارومیه، ایران. ،
چکیده: (4248 مشاهده)
زمینه و هدف: با توجه به افزایش بروز کاندیدیازیس ولوواژینال عودکننده و مقاوم به درمان، این مطالعه با هدف بررسی اختلافات بین گونه‌ای مخمرهای کاندیدا در پاسخ به درمان با فلوکونازول با استفاده از روش‌های سریع بیوشیمیایی و مولکولی در بیماران مبتلا به کاندیدیازیس ولوواژینال انجام شده است.
روش بررسی: این مطالعه تجربی از مهر ۱۳۹۲ تا تیرماه ۱۳۹۳ در درمانگاه زنان کوثر، بیمارستان مطهری شهر ارومیه به اجرا درآمد. بیمارانی که دارای علایم خارش یا سوزش و ترشحات ناحیه واژن بودند، ترشحات آندوسرویکس و اگزوسرویکس از آن‌ها گرفته شد. جداسازی بین گونه‌ها بر پایه کشت کروم آگار کاندیدا، کورن میل آگار و تست Polymerase chain reaction-restriction fragment length polymorphism (PCR-RFLP) و بررسی مقاومت به داروهای فلوکونازول و کلوتریمازول صورت گرفت.
یافته‌ها: در این مطالعه مقطعی از ۱۹۸ نمونه گردآوری شده از بیماران با علایم ولوواژینال، ۷۷ مورد کاندیدیازیس ولوواژینال شناسایی شدند. گونه‌های شایع کاندیدا در موارد اولیه و عودکننده بر حسب درصد فراوانی به‌ترتیب: کاندیدا آلبیکانس با ۸۵/۷%، کاندیدا کروزی با ۱۰/۲% و کاندیدا گلابراتا با ۴/۱% شناسایی شدند. در ۲۷ نمونه موارد عودکننده ۱۰ مورد مقاوم به هر دو داروی کلوتریمازول و فلوکونازول (%۳۷ موارد) مشاهده گردید که کاندیدا آلبیکانس با ۸۲/۱% کاندیدا کروزی ۱۴/۳% و کاندیدا گلابراتا ۳/۶% به‌ترتیب شایعترین گونه‌های مقاوم به درمان را به خود اختصاص داده‌اند. مقاومت دارویی در بین گونه‌های کاندیدای مورد مطالعه کاندیدا آلبیکانس، کاندیدا کروزیی و کاندیدا گلابراتا به‌ترتیب ۶۹/۱%، ۷۰% و ۱۰۰% موارد بود.
نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد که فراوانی گونه‌های غیرآلبیکانس مقاوم به فلوکونازول و کلوتریمازول در حال افزایش می‌باشد و اختلاف معناداری بین مقاومت دارویی گونه کاندیدا آلبیکانس و گونه غیرآلبیکانس کاندیدا گلابراتا برای فلوکونازول و کلوتریمازول وجود داشت.
روش بررسی: این مطالعه تجربی از مهر ۱۳۹۲ تا تیرماه ۱۳۹۳ در درمانگاه زنان کوثر، بیمارستان مطهری شهر ارومیه به اجرا درآمد. بیمارانی که دارای علایم خارش یا سوزش و ترشحات ناحیه واژن بودند، ترشحات آندوسرویکس و اگزوسرویکس از آن‌ها گرفته شد. جداسازی بین گونه‌ها بر پایه کشت کروم آگار کاندیدا، کورن میل آگار و تست Polymerase chain reaction-restriction fragment length polymorphism (PCR-RFLP) و بررسی مقاومت به داروهای فلوکونازول و کلوتریمازول صورت گرفت.
یافته‌ها: در این مطالعه مقطعی از ۱۹۸ نمونه گردآوری شده از بیماران با علایم ولوواژینال، ۷۷ مورد کاندیدیازیس ولوواژینال شناسایی شدند. گونه‌های شایع کاندیدا در موارد اولیه و عودکننده بر حسب درصد فراوانی به‌ترتیب: کاندیدا آلبیکانس با ۸۵/۷%، کاندیدا کروزی با ۱۰/۲% و کاندیدا گلابراتا با ۴/۱% شناسایی شدند. در ۲۷ نمونه موارد عودکننده ۱۰ مورد مقاوم به هر دو داروی کلوتریمازول و فلوکونازول (%۳۷ موارد) مشاهده گردید که کاندیدا آلبیکانس با ۸۲/۱% کاندیدا کروزی ۱۴/۳% و کاندیدا گلابراتا ۳/۶% به‌ترتیب شایعترین گونه‌های مقاوم به درمان را به خود اختصاص داده‌اند. مقاومت دارویی در بین گونه‌های کاندیدای مورد مطالعه کاندیدا آلبیکانس، کاندیدا کروزیی و کاندیدا گلابراتا به‌ترتیب ۶۹/۱%، ۷۰% و ۱۰۰% موارد بود.
نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد که فراوانی گونه‌های غیرآلبیکانس مقاوم به فلوکونازول و کلوتریمازول در حال افزایش می‌باشد و اختلاف معناداری بین مقاومت دارویی گونه کاندیدا آلبیکانس و گونه غیرآلبیکانس کاندیدا گلابراتا برای فلوکونازول و کلوتریمازول وجود داشت.
نوع مطالعه: مقاله اصیل |
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |