دوره 76، شماره 3 - ( خرداد 1397 )
جلد 76 شماره 3 صفحات 196-191 |
برگشت به فهرست نسخه ها
سیدمحمدرضا شکراللهی1 
، حسین حیدری* 2، سجاد رضوان3 ، اکرم براتی4 ، محمدحسن نیکخواه3
، حسین حیدری* 2، سجاد رضوان3 ، اکرم براتی4 ، محمدحسن نیکخواه3
1- گروه بیماری‌های عفونی اطفال، دانشگاه علوم پزشکی قم، قم، ایران.
2- گروه بیماری‌های عفونی اطفال، دانشگاه علوم پزشکی قم، قم، ایران. ،hoseinheydari3375@yahoo.com
3- کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی قم، قم، ایران.
4- معاونت تحقیقات و فناوری، دانشگاه علوم پزشکی قم، قم، ایران.
2- گروه بیماری‌های عفونی اطفال، دانشگاه علوم پزشکی قم، قم، ایران. ،
3- کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی قم، قم، ایران.
4- معاونت تحقیقات و فناوری، دانشگاه علوم پزشکی قم، قم، ایران.
چکیده: (3283 مشاهده)
زمینه و هدف: راش یک شکایت شایع در اطفال است، علل زیادی داشته و تشخیص افتراقی آن بسیار وسیع است. بنابراین برای ارایه مداخله طبی فوری و مناسب تشخیص بالینی سریع لازم می‌باشد. هدف از مطالعه بررسی علل ایجادکننده راش‌های پوستی در کودکان بود.
روش بررسی: این مطالعه توصیفی- تحلیلی بر روی تمامی بیماران بستری به‌علت بثورات پوستی در بیمارستان حضرت معصومه (س) قم از فروردین ۱۳۸۹ تا اسفند ۱۳۹۳ انجام شد. در این پژوهش، داده‌های مربوط به ۳۱۷ بیمار که با تشخیص اولیه‌ی راش بستری شده بودند از پرونده‌ی بیماران گردآوری شد.
یافته‌ها: شایع‌ترین علل ایجادکننده‌ی راش‌های پوستی در کودکان مورد مطالعه، ویروس‌ها با ۴۰/۶۹% (۱۲۹ مورد) پس از آن به‌ترتیب علل آلرژیک ۲۱/۷۷% (۶۹ مورد) و علل دارویی ۲۰/۵۰% (۶۵ مورد) بودند. براساس نوع راش و محل درگیری، شایع‌ترین نوع راش با ۴۲% ماکولوپاپولار و ۳۱/۹% از نوع کهیر و بیشترین محل درگیری ۸۴% به‌صورت جنرالیزه بود. از نظر سابقه‌ی مصرف دارو، در این مطالعه ۳۵/۶% سابقه‌ی مصرف آنتی‌بیوتیک را پیش از بستری داشتند و ۱۴/۵% نیز سابقه‌ی مصرف داروهای ضد صرع را داشتند. اختلاف معناداری از نظر ارتباط بین فصل و عامل راش مشاهده گردید (۰/۰۱P<) همچنین اختلاف معناداری از نظر ارتباط بین سن و عامل راش وجود داشت (۰/۰۰۴P=).
نتیجه‌گیری: براساس پژوهش کنونی، بیشترین عوامل مربوط به ویروس‌ها، سپس عوامل آلرژیک و دارویی بودند و شایع‌ترین نوع راش ماکولوپاپولار بود.
روش بررسی: این مطالعه توصیفی- تحلیلی بر روی تمامی بیماران بستری به‌علت بثورات پوستی در بیمارستان حضرت معصومه (س) قم از فروردین ۱۳۸۹ تا اسفند ۱۳۹۳ انجام شد. در این پژوهش، داده‌های مربوط به ۳۱۷ بیمار که با تشخیص اولیه‌ی راش بستری شده بودند از پرونده‌ی بیماران گردآوری شد.
یافته‌ها: شایع‌ترین علل ایجادکننده‌ی راش‌های پوستی در کودکان مورد مطالعه، ویروس‌ها با ۴۰/۶۹% (۱۲۹ مورد) پس از آن به‌ترتیب علل آلرژیک ۲۱/۷۷% (۶۹ مورد) و علل دارویی ۲۰/۵۰% (۶۵ مورد) بودند. براساس نوع راش و محل درگیری، شایع‌ترین نوع راش با ۴۲% ماکولوپاپولار و ۳۱/۹% از نوع کهیر و بیشترین محل درگیری ۸۴% به‌صورت جنرالیزه بود. از نظر سابقه‌ی مصرف دارو، در این مطالعه ۳۵/۶% سابقه‌ی مصرف آنتی‌بیوتیک را پیش از بستری داشتند و ۱۴/۵% نیز سابقه‌ی مصرف داروهای ضد صرع را داشتند. اختلاف معناداری از نظر ارتباط بین فصل و عامل راش مشاهده گردید (۰/۰۱P<) همچنین اختلاف معناداری از نظر ارتباط بین سن و عامل راش وجود داشت (۰/۰۰۴P=).
نتیجه‌گیری: براساس پژوهش کنونی، بیشترین عوامل مربوط به ویروس‌ها، سپس عوامل آلرژیک و دارویی بودند و شایع‌ترین نوع راش ماکولوپاپولار بود.
نوع مطالعه: مقاله اصیل |
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |