۹ نتیجه برای تقی‌زاده
علی کاظمی خالدی، مجید تقی‌زاده،
دوره ۶۶، شماره ۸ - ( ۸-۱۳۸۷ )
چکیده
زمینه و هدف: توموگرافی چند برشی کامپیوتری (MSCT) یک روش غیرتهاجمی در تشخیص بیماری شریان کرونری (CAD) است. هدف این مطالعه تحقیق پیرامون ارزش تشخیصی ۶۴-slice MSCT در جریان مراجعات روتین در بیماران بدون هرگونه گزینش خاص است.
روش بررسی: ۶۴ بیمار با شک به CAD کاندید آنژیوگرافی تحت ارزیابی با هر دو روش ۶۴-MSCT و آنژیوگرافی کمی کرونری (QCA) قرار گرفتند. سیستم CT Somatom Sensation ۶۴, Siemens با تعداد ۶۴ برش در هر چرخش gantry و با رزولوشن فضایی ۴/۰×۴/۰×۴/۰ میلی‌متر و زمان چرخش معادل ۳۷۰ میلی‌ثانیه بود. متوسط فاصله زمانی بین انجام MSCT و QCA، ۹/۳±۲/۷ روز بود. حساسیت، ویژگی، دقت تشخیصی، ارزش تشخیصی مثبت (PPV) و ارزش تشخیصی منفی (NPV) برای ۶۴-MSCT در تشخیص یا رد CAD (بنا به تعریف، وجود تنگی بیش از ۵۰% در یک یا بیش از یک سگمان کرونری) هم با آنالیز بر پایه بیمار و هم با آنالیز بر پایه سگمان مورد ارزیابی قرار گرفت.
یافته‌ها: ۶۱ CT آنژیوگرام از مجموع ۶۴ مورد (۹۵%) کیفیت تشخیصی قابل قبول داشت. QCA بیماری کرونری را در ۶۴% موارد (۶۱/۳۹) نشان داد و در مابقی موارد بیماری قابل توجه را نشان نداده یا یافته‌های نرمال داشت. حساسیت، ویژگی، دقت، PPV، NPV برای ۶۴-MSCT برحسب آنالیز بر پایه بیمار به ترتیب عبارت بود از ۹۲%، ۸۶%، ۹۰%، ۹۲% و ۹۶%. با آنالیز بر پایه سگمان، از مجموع ۷۹۱ سگمان، تعداد ۶۹۵ سگمان (۸۸%) قابل ارزیابی با روش ۶۴-MSCT بود و پارامترهای حساسیت، ویژگی، دقت، PPV، NPV برای ۶۴-MSCT با آنالیز بر پایه سگمان در تعیین تنگی‌های بیش از ۵۰% عبارت بود از: ۸۰%، ۹۲%، ۹۰%، ۶۵% و ۹۶%.
نتیجه‌گیری: در مطالعه حاضر، ۶۴-MSCT یک ارزش تشخیصی بالا هم بر پایه بیمار و هم بر پایه سگمان نشان داد. این یافته‌ها نقش ۶۴-MSCT را در به‌کارگیری جهت تعیین میزان خطر در تشخیص CAD به عنوان یک شیوه تشخیصی غیرتهاجمی مطرح کرده و مورد تاکید قرار می‌دهد.
مسعود تقی‌زاده جاهد، سیدحسین جارالمسجد، صمد محمد نژاد، علی رضایی، عباس دل‌آذر،
دوره ۶۶، شماره ۹ - ( ۹-۱۳۸۷ )
چکیده
زمینه و هدف: بهبود زخم در برخی از بیماری‌ها و اختلالات مزمن یک چالش درمانی محسوب می‌شود. در این تحقیق اثرات ضدالتهابی و ترمیمی عصاره خشک اندام هوایی اکیناسه‌آ پورپورا در مقایسه با اکسیدروی بعد از ترومای جراحی پوست موش صحرایی بررسی شد.
روش بررسی: پس از القای بیهوشی در ۶۰ موش صحرایی ماده، سالم با نژاد ویستار، چهار زخم دایره‌ای‌شکل تمام ضخامت به قطر mm۷ در پشت هر کدام از آنها ایجاد شد و روند التیامی در سه گروه شامل اکیناسه‌آ پورپورا، اکسید روی و شاهد مورد مطالعه قرار گرفت. تجویز داروها و اندازه‌گیری زخم‌ها با آنالیز تصاویر دیجیتالی، روزی یک‌بار به‌مدت ۲۱ روز صورت پذیرفت. جهت مطالعات میکروسکوپی از بافت مورد نظر در هر یک از روزهای ۰، ۳، ۷، ۱۴ و ۲۱ نمونه‌برداری شد و نماهای ریزبینی با توجه به فاکتورهای هیستوپاتولوژیکی رتبه‌بندی شدند.
یافته‌ها: با تکیه بر یافته‌های مورفومتریک در روز ۲۱ دوره تیمار، در گروه تیمار با عصاره اکیناسه‌آ پورپورا با متوسط اندازه زخم mm۲۰۳/۰±۱۸/۰، بیشترین و گروه شاهد با متوسط اندازه زخم mm۲۲۱/۰±۸۱/۲ کمترین میزان جمع‌شدگی زخم مشاهده شد. گروه عصاره در روز ۷، ۵/۲ برابر و در روز ۱۴، سه‌برابر بیشتر از گروه شاهد جمع‌شدگی زخم را نشان داد (۰۱/۰>p). براساس نتایج هیستوپاتولوژیکی، برآیند کلی التیام در گروه عصاره اکیناسه‌آ پورپورا بهتر از سایر گروه‌ها بود (۰۱/۰>p).
نتیجه‌گیری: عصاره اکیناسه‌آ پورپورا با اثرات ضدالتهابی و ترمیمی در التیام زخم‌های جلدی تمام ضخامت از اکسیدروی مؤثرتر است.
زاهد حسین‌خان، اشکان تقی‌زاده ایمانی، غزال عابدینی، ترانه نقیبی، نسیم شاملو، نقی عابدینی، آناهید ملکی،
دوره ۶۶، شماره ۱۰ - ( ۱۰-۱۳۸۷ )
چکیده
زمینه و هدف: درد همراه با تزریق داخل وریدی پروپوفول در ۲۸% تا ۹۰% از بیماران دیده شده است. روش‌های متعددی برای کاهش درد حین تزریق پروپوفول مورد بررسی قرار گرفته‌اند که با نتایج متفاوتی همراه بوده‌اند. در این مطالعه اثربخشی پیش درمانی با افدرین و لیدوکائین را در جلوگیری از درد حین تزریق پروپوفول بررسی کرده‌ایم.
روش بررسی: ۱۲۰ بیمار بالغ با وضعیت فیزیکی معادل ASA I, II که کاندید جراحی انتخابی بودند به‌صورت تصادفی به شش گروه (هر یک ۲۰ نفر) تقسیم شدند. گروه نرمال سالین (نرمال سالین) گروه لیدوکائین (لیدوکائین ۲% (mg۴۰)) و گروه افدرین (در دوزهای µg/kg۳۰، µg/kg۷۰، µg/kg۱۰۰، µg/kg۱۵۰) دریافت کردند. تمامی پیش داروها در حجم دو میلی‌لیتر تهیه شده بودند. درد حین تزریق پروپوفول توسط مقیاس سنجش‌بینایی درد (VAS) (۰= بدون درد و ۱۰= شدیدترین درد) سنجیده می شد و توسط verbal rating scale (VRS) از صفر تا سه، هر پنج ثانیه هنگام تزریق پروپوفول کنترل و هماهنگ می‌شد.
یافته‌ها: میانگین شدت درد در گروه نرمال سالین به میزان معنی‌داری از گروه لیدوکائین و افدرین بیشتر است اما اختلاف معنی‌داری بین دو گروه لیدوکائین و افدرین دیده نشد. همچنین فراوانی بروز درد در گروه نرمال سالین به میزان معنی‌داری از گروه لیدوکائین بیشتر بود اما اختلاف معنی‌داری بین دو گروه و لیدوکائین و افدرین یافت نشد. (نرمال سالین ۸۵%، لیدوکائین ۵۵%، افدرین E۳۰ ۵۰%، افدرین E۷۰ ۴۰%، افدرین E۱۰۰ ۴۵% و افدرین E۱۵۰ ۵۰%).
نتیجه‌گیری: این مطالعه نشان داد پیش درمانی با افدرین موجب کاهش شدت درد حین تزریق پروپوفول می‌شود که با داروی لیدوکائین قابل مقایسه است اما بر بروز آن تأثیری ندارد. همچنین در دوزهای پایین (ترجیحاً µ/kg۷۰) با حمایت از سیستم همودینامیک بدن از عوارض شناخته شده پروپوفول جلوگیری می‌کند.
زاهد حسین‌خان، نسیم شاملو ثانی، ترانه نقیبی محمودآبادی، اشکان تقی‌زاده ایمانی،
دوره ۶۷، شماره ۲ - ( ۲-۱۳۸۸ )
چکیده
Normal
۰
false
false
false
EN-GB
X-NONE
AR-SA
MicrosoftInternetExplorer۴
زمینه و هدف: پیشگویی انتوباسیون مشکل با توجه به تعاریف مختلف از لارنگوسکوپی/ انتوباسیون
مشکل برای یک متخصص بیهوشی اهمیت زیادی دارد. کلاس صفر مالمپاتی به عنوان یک طبقه‌بندی جدید
به سیستم مالمپاتی اضافه گردیده است. این مطالعه با هدف ارزیابی فراوانی کلاس صفر مالمپاتی
و تعیین تاثیر درجه مالمپاتی، سن و جنس در پیشگویی طبقه‌بندی لارنگوسکوپی مورد
بررسی قرار گرفته است.
روش بررسی: این مطالعه یک مطالعه cross- sectional می‌باشد و در ۳۷۶ بیمار در گروه سنی ۱۸-۷ سال با II یا I ASA که کاندید عمل جراحی تحت بیهوشی عمومی بودند بررسی گردیده است. در
ابتدا بررسی راه هوایی و تعیین کلاس مالمپاتی در بیماران انجام گرفته سپس بیمار
تحت بیهوشی عمومی قرار گرفت و بعد از لارنگوسکوپی، نتیجه لارنگوسکوپی بر اساس طبقه‌بندی
Cormak
& Lehane ثبت گردید.
یافته‌ها: شیوع
کلاس صفر مالمپاتی در گروه سنی ۱۸-۷ سال، ۳/۰% بود. ۵/۴۹% از بیماران مالمپاتی I، ۲/۳۷% مالمپاتی II و ۱۳% مالمپاتی III داشتند و مالمپاتی IV در هیچ یک از بیماران مشاهده نشد. یک ارتباط قوی بین افزایش کلاس
مالمپاتی و افزایش درجه لارنگوسکوپی دیده شد. همچنین دیده شد با
افزایش سن درجه لارنگوسکوپی افزایش یافته است. درجه II و III لارنگوسکوپی در دخترها بیش از پسران بود ولی این اختلاف از لحاظ
آماری معنی‌دار نبود.
نتیجه‌گیری: کلاس صفر
راه هوایی با لارنگوسکوپی و انتوباسیون بسیار آسان همراه بود. سیستم درجه‌بندی
مالمپاتی و نیز توجه به سن بیمار می‌تواند در پیشگویی درجه لارنگوسکوپی و احتمال
وجود لارنگوسکوپی و انتوباسیون مشکل نقش مهمی داشته باشد.
لیلا پورعلی، صدیقه آیتی، فاطمه وحیدرودسری، علی تقی‌زاده، ریحانه سادات حسینی،
دوره ۷۰، شماره ۱۲ - ( ۱۲-۱۳۹۱ )
چکیده
زمینه: خطر تومور تروفوبلاستیک پایدار متعاقب مول ناقص بسیار پایین‌تر از مول کامل است و اکثراً از نوع غیرمتاستاتیک می‌باشد. هدف این مطالعه گزارش یک مورد پارگی رحم به‌دنبال حاملگی مولار ناکامل می‌باشد.
معرفی بیمار: بیمار خانم ۲۶ ساله‌‌ای با سابقه یک سقط و یک حاملگی مولار در سال ۱۳۹۰ به اورژانس بیمارستان قائم (عج)، دانشگاه علوم پزشکی مشهد مراجعه کرده است. وی سه ماه پیش از مراجعه با تشخیص حاملگی مولار کورتاژ شد ولی هیچ‌گونه پی‌گیری جواب پاتولوژی و beta-hCG نداشت. بیمار با علایم شوک هموراژیک مراجعه و تحت لاپاراتومی اورژانس قرار گرفت و با تشخیص حاملگی مولار و پارگی رحم ساکشن کورتاژ و ترمیم میومتر انجام شد. در بررسی‌های بیشتر بیمار تومور تروفوبلاستیک متاستاتیک به ریه داشته که با تزریق هفتگی متوتروکسات تحت درمان قرار گرفت و در حال حاضر تحت کنترل ماهیانه قرار دارد.
نتیجه‌گیری: در موارد حاملگی مولار ناکامل که احتمال متاستاز بسیار بعید است نیز آموزش دقیق و پیگیریهای منظم هفتگی و سپس ماهیانه beta-hCG توصیه می‌شود.
آرش سلمانی‌نژاد، زهرا گل چهره، محمد باقر اسکندری، اسکندر تقی‌زاده، عباس شکوری،
دوره ۷۶، شماره ۱ - ( فروردین ۱۳۹۷ )
چکیده
آنتی‌ژن‌های بیضه‌ای سرطان (Cancer/testis antigen) دسته‌ای از آنتی‌ژن‌ها می‌باشند که در بافت‌های زایای بیضه و نیز ارگان‌های تناسلی فرد مونث و نیز انواع تومورها بیان می‌شوند. از نظر محل قرارگیری آنها بر روی ژنوم، این ژن‌ها به دو دسته آنتی‌ژن‌های بیضه‌ای سرطان واقع بر روی کروموزم X، که حدود نیمی از آنها را شامل می‌شوند و ژن‌های غیر واقع بر روی کروموزم X که در سراسر ژنوم اتوزومی پراکنده می‌باشند، تقسیم می‌شوند. با پژوهش‌های وسیع بر روی عملکرد این مولکول‌های مهم زیستی، وظایف آنها تا حدودی مشخص شده است، که از جمله مهمترین کارکردهای احتمالی آنها، تنظیم رونویسی ژن‌ها و نقش در انتقال پیام می‌باشد. پژوهش‌های صورت گرفته بر روی الگوی بیان این آنتی‌ژن‌ها مشخص‌کننده ویژگی‌های جالبی در آنها می‌باشد، به‌طوری‌که ارتباط بین بیان این آنتی‌ژن‌ها و پیش‌آگهی بیماری سرطان فرضیه‌ای اثبات‌شده می‌باشد. همچنین هتروژنی در بیان این ژن‌ها مشاهده شده است. با توجه به اهمیت این آنتی‌ژن‌های اختصاصی تومور در درمان سرطان، مطالعات وسیعی بر روی تنظیم بیان آنها صورت گرفته و مشخص شده است که مکانیسم‌های متنوعی بر تنظیم بیان آنها تاثیرگذار است، به‌احتمال مهمترین آنها متیلاسیون NAD می‌باشد. در ضمن این مطالعات زمینه‌ساز بهبود روش‌های درمانی علیه سرطان به‌ویژه ایمونوتراپی خواهند بود. از این آنتی‌ژن‌ها می‌توان به‌عنوان بیومارکر برای تشخیص زودهنگام سرطان نیز استفاده کرد. این مقاله‌ی مروری، بر آن است تا با استفاده از منابع معتبر و به‌روز، این آنتی‌ژن‌های اختصاصی را معرفی کرده و تنظیم بیان و توزیع بافتی اختصاصی آنها را مورد بحث قرار دهد.
حمیدرضا شتابی، خسرو نقیبی، علیرضا پیمان، شیما تقی‌زاده،
دوره ۷۹، شماره ۶ - ( شهریور ۱۴۰۰ )
چکیده
زمینه و هدف: خطر بیهوشی با افزایش سن بیشتر می‌شود، از این‌رو انتخاب روشی ایمن و موثر ضروری است. در این مطالعه به مقایسه اثربخشی فنتانیل داخل بینی و وریدی درعمل جراحی کاتاراکت پرداختیم.
روش بررسی: این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی شده سه سوکور، از فروردین ۱۳۹۶ تا اسفند ۱۳۹۷در بیمارستان فیض اصفهان انجام شد. ۹۰ بیمار بالای ۱۸ سال کاندید جراحی کاتاراکت در دو گروه دریافت‌کننده فنتانیل وریدی (IVF) و فنتانیل داخل بینی (INF) وارد مطالعه شدند. دوز فنتانیل در هر دو گروه را µg/kg۵/۱ تا سقف µg ۱۰۰ در نظر گرفتیم. در گروه IVF، ۱۰ دقیقه پیش از شروع جراحی، نرمال سالین به‌صورت ml ۱ در هر مجرای بینی و دو دقیقه پیش از شروع جراحی فنتانیل به‌صورت وریدی تزریق شد. در گروه INF، ۱۰ دقیقه پیش از شروع جراحی فنتانیل ml ۱ در هر مجرای بینی و دو دقیقه پیش از جراحی، ml ۲ سالین به‌صورت داخل وریدی تجویز شد. علایم حیاتی، سطح آرام‌بخشی و بی‌دردی، رضایت بیمار و پزشک در زمان‌های مطالعه ارزیابی و ثبت شد. در پایان داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS software, version ۲۳ (IBM SPSS, Armonk, NY, USA) آنالیز شدند.
یافته‌ها: در این مطالعه بین دو گروه از نظر میانگین ضربان قلب (۷۶۲/۰=P)، میانگین اشباع اکسیژن خون (۲۶۲/۰=P)، میانگین فشارخون سیستول (۲۶۴/۰=P)، میانگین فشارخون شریانی (۴۶۲/۰=P)، میزان رضایتمندی بیمار (۲۳۱/۰=P)، مدت عمل جراحی (۶۱۲/۰=P) و شدت درد (۰۸۷/۰=P) تفاوت معناداری نداشتیم. سطح آرام‌بخشی (۰۰۲/۰=P) و میزان رضایتمندی جراح (۰۰۱/۰>P) در گروه فنتانیل وریدی بالاتر بود. بین دو گروه از نظر عوارض جانبی تفاوت معناداری وجود نداشت (۱۷۱/۰=P).
نتیجه‌گیری: مطالعه نشان داد که تجویز فنتانیل به‌صورت داخل بینی در مقایسه با تجویز وریدی فنتانیل فراهم آورنده آرام‌بخشی و پاسخ قلبی-عروقی مشابه می‌باشد. تجویز فنتانیل به‌صورت داخل بینی روشی غیرتهاجمی ایمن و موثر با کاربرد آسان است می‌تواند جایگرینی مناسب برای تجویز وریدی باشد.
علی تقی‌زاده، لیلا پورعلی، امیرحسین جعفریان، فرخ سیلانیان طوسی، غزل قاسمی، مرجانه فرازستانیان، میترا انظباطی،
دوره ۷۹، شماره ۱۱ - ( بهمن ۱۴۰۰ )
چکیده
زمینه و هدف: کارسینومای غده بارتولن شکل نادری از بدخیمی‌های ولو است که کمتر از ۵% کل کانسرهای ولو و ۰۰۱/۰% از کل کانسرهای دستگاه ژنیتال را شامل می‌شود. اکثر موارد کانسرهای غده بارتولن از نوع آدنوکارسینوما یا سلول سنگفرشی است و ارتباط آن با عفونت ویروس پاپیلومای انسانی به‌طور کامل مشخص نشده است. هدف از این مطالعه گزارش یک مورد نادر کانسر غده بارتولن در یک بیمار جوان بود.
معرفی مورد: بیمار خانم ۳۷ ساله p۲l۲ (سابقه دو نوبت حاملگی و دو زایمان) بود که با شکایت از درد شدید ناحیه پرینه در خرداد ماه ۱۳۹۹ به درمانگاه اورژانس زنان بیمارستان قائم (عج)، شهر مشهد مراجعه کرد. از یک سال پیش از مراجعه بیمار دچار تورم و درد در ناحیه پرینه شده بود که با تشخیص آبسه بارتولن چندین دوره آنتی‌بیوتیک خوراکی مصرف کرده ولی بهبودی حاصل نشده بود. در معاینه زیر بیهوشی توده حدود cm ۳ در یک سوم دیستال خلف واژن و کاملا سفت در محل غده بارتولن لمس شد که حالت نکروتیک داشت. با توجه به نرمال بودن سایر نواحی واژن و سرویکس بیمار با تشخیص کانسر غده بارتولن در stage چهار کاندید رادیوتراپی و شیمی درمانی شد. پنج ماه پس از شروع درمان علایم بالینی (تورم و درد) کاملا بهبود یافته بود. در پیگیریهای پسین، شش ماه پس از شروع درمان هیچ‌گونه شواهدی از عود و متاستاز وجود نداشت.
نتیجه‌گیری: در برخورد با هر بیمار با تشخیص آبسه بارتولن در صورت عدم پاسخ به درمان طبی، بررسی بیشتر و بیوپسی از توده جهت رد سرطان غده بارتولن باید مد نظر قرار گیرد.
علی تقی‌زاده، لیلا پورعلی، مونا جودی، بهاره مکوندی، الهه حسن‌زاده، سعیده احمدی سیماب، گلشید نوری حسینی، مهرداد گزانچیان،
دوره ۸۱، شماره ۳ - ( خرداد ۱۴۰۲ )
چکیده
زمینه و هدف: سرطان پستان شایعترین بدخیمی در میان زنان است به‌طوری‌که عامل ۱۸% از تمام سرطان‌های زنان می‌باشد. متوسط سن بیماران در هنگام تشخیص ۴/۴۸ سال است و رایج‌ترین سن این بیماری در محدوده ۴۹-۴۰ سال است. در ایران، اطلاعات محدودی درمورد الگوهای عود و بقا براساس نوع زیرگروه سرطان پستان در مراحل اولیه بیماری موجود است. هدف مطالعه حاضر، بررسی عود و بقای بیماران سرطان پستان اولیه (بدون درگیری لنفاوی) براساس انواع زیرگروه‌های آن می‌باشد.
روش بررسی: در این مطالعه گذشته‌نگر پرونده‌ی ۵۰۰ بیمار مبتلا به سرطان پستان که درمدت ۱۰ سال (فروردین ۱۳۸۵ تا اسفند ۱۳۹۵) به درمانگاه‌های بیمارستان امام رضا (ع) و امید مشهد مراجعه کرده بودند بررسی شد. آنالیز آماری با SPSS software, version ۱۶ (SPSS Inc., Chicago, IL, USA) انجام گردید. ۰۵/۰P˂ از نظر آماری معنادار درنظر گرفته شد.
یافته‌ها: ۲۳۰ بیمار وارد مطالعه شدند. میانگین بقای کلی ۷/۱۳۰ ماه و بقای کلی پنج و ۱۰ ساله به‌ترتیب ۲/۸۳% و ۸/۷۸% بود. ارتباط معنادار بین مرحله بالینی بیماری با عود و متاستاز وجود داشت (۰۰۰/۰P=). زیرگروه سرطان پستان به‌طور معناداری با عود و متاستاز (۰۱/۰P=) مرتبط بود به‌طوری‌که بیماران تریپل نگاتیو در مقایسه با سایر انواع، بیشترین میزان عود و متاستاز را داشتند.
نتیجه‌گیری: زیرگروه سرطان پستان به‌طور معناداری با عود و متاستاز بیماری در ارتباط بود به‌طوری‌که بیماران با سرطان پستان تریپل نگاتیو بیشترین میزان عود و متاستاز را دارا بودند. همچنین این گروه از بیماران، کمترین میزان بقای کلی و نیز بقای بدون بیماری را داشتند.
