مجله دانشکده پزشکی

---

---

بیمار کودکی است ۳ ساله که با علائم کلاسیک بیماری « Meyer Betz » یا میوگلوبینوری است که شرح داده شد و نحوه پیدایش بیماری، اختلالات متابولیکی حاصل از آن و مرگ و میر بیماری به طور خلاصه بررسی گردید.

---

---

---

بیماری که مبتلا به Aniridia مادرزادی بوده و پس از ۱۸ ماه تومور ویلمز در او مشاهده شده است معرفی می گردد.لزوم بررسی تمام بیماران مبتلا به Aniridia و مالفورماسیونهای دیگری که با تومور ویلمز همراه هستند جهت تشخیص زودرس این عارضه مورد بحث قرار گرفت. تشخیص به موقع تومور ویلمز در این بیماران به درمان این عارضه کمک زیادی خواهد کرد.

---

زمینه و هدف: سل ریوی شایع‌ترین شکل بیماری سل در بیماران HIV/AIDS می‌باشد، اما نحوه تظاهرات بالینی آن بسته به درجه ایمنی فرد متفاوت خواهد بود. سل در هر مرحله‌ای از بیماری ممکن است رخ دهد. شواهد اپیدمیولوژیک نشان داده‌اند که این دو بیماری اثر تشدیدکننده روی هم دارند. هدف مطالعه بررسی تأثیر HIV بر سل ریوی بوده است.
روش بررسی: در این مطالعه مورد - شاهدی، ۱۲۰ بیمار مبتلا به سل ریوی شامل ۴۰ بیمار HIV مثبت (گروه بیمار) و ۸۰ بیمار HIV منفی (گروه شاهد) که در طی سال‌های (۱۳۸۳-۱۳۷۷) در بخش عفونی بیمارستان امام خمینی بستری شده بودند، از نظر علایم بالینی، تغییرات آزمایشگاهی و تظاهرات رادیولوژیک مقایسه شدند.
یافته‌ها: در هر دو گروه سل در جنس مذکر بیشتر دیده شد. میانگین سنی گروه HIV مثبت ‍۴/۱۰ ± ۹۵/۳۵ و کمتر از گروه شاهد (۳۶/۲۰±‍ ۹۵/۴۶) بود. (۰۰۲/۰(P =. از نظر تظاهرات بالینی کاهش وزن و سرفه مزمن در گروه شاهد (به تر تیب ۸/۹۳% و ۳/۷۶%) نسبت به گروه بیماران (۸۰% و ۴۵%) با اختلاف معنی‌داری مشاهده شد (۰۰۱/۰P< و ۰۲/۰P<) و احساس ضعف و خستگی در گروه بیماران بیشتر  بود (۰۰۶/۰P =). از نظر علایم رادیولوژیک، در گروه TB/HIV کاویتاسیون (۰۱/۰P = ، ۹۷/۰ - ۰۵/۰ CI: ۹۵% ۲۱/۰OR =) و انفیلتراسیون (۰۲/۰ P= ، ۷۵/۰ - ۰۹/۰ CI : ۹۵% ۲۷/۰OR =) کمتر و درگیری اولیه بیشتر از درگیری ثانویه در مقایسه با گروه شاهد بود. (۰۰۱/۰P =، ۰۳/۹ - ۷۳/۱ CI: ۹۵% ۹۵/۳OR =) در رابطه با یافته‌های آزمایشگاهی، در افراد TB/HIV ما PPD منفی بیشتر (۷۵% در برابر۵۰%)، ESR بالاتر و Hb پایین‌تر (۶/۱۰ در مقابل ۴/۱۲) و میانگین لکوسیت و لنفوسیت کمتری داشتند که اختلاف در تمام این موارد معنی‌دار بود. همچنین۴۷% بیماران لنفوسیت زیر ۱۲۰۰ داشتند یا به عبارتی در مرحله ایدز بودند.
نتیجه‌گیری: با توجه به آن که ویروس HIV موجب تغییر در علایم بالینی، آزمایشگاهی و رادیولوژیک سل می‌شود، لازم است در تمام بیماران آلوده به این ویروس به ویژه اگر علایم ریوی دارند سل در رأس تشخیص قرار گیرد.

---

زمینه و هدف: کانسر مثانه دومین بدخیمی شایع ادراری- تناسلی می‌باشد و از آنجایی‌که دو سوم این کانسرها عود می‌کنند، پایش دقیق بیماران لازم است. به‌دلیل هزینه بر و تهاجمی بودن سیستوسکوپی و حساسیت ناچیز سیتولوژی ادرار، تلاش‌های فراوانی صورت گرفته تا بیومارکری مناسب برای کانسرهای یوروتلیال یافته شود. بدخیمی‌های سیستم ادراری مانند سایر سرطان‌ها، مقادیر زیادی تلومراز بیان می‌کنند. در این مطالعه به مقایسه حساسیت تست تلومراز و سیتولوژی ادرار در تشخیص کارسینوم سلول ترانزیشنال مثانه پرداخته شده است.

روش بررسی: در این مطالعه ۴۹ بیمار مبتلا به کانسر مثانه که کاندیدای جراحی شده بودند، تحت بررسی با تست‌های سیتولوژی و تلومراز ادرار قرار گرفتند. در این بررسی روش ‏Quantitative Real-time RT-PCR‏ بر پایه تکنولوژی TaqMan راه‌اندازی شد، که در آن از ژن hTERT به‌عنوان تومور مارکر و از ژن GAPDH به‌عنوان کنترل داخلی برای تشخیص و تعیین مقدار سلول‌های توموری در نمونه‌های ادرار بیماران استفاده گردید. نهایتاً نتایج دو تست تلومراز و سیتولوژی ادرار با ‏نتیجه سیستوسکوپی و آسیب‌شناسی نهایی‏ به‌عنوان استاندارد طلایی مقایسه گردید.

 یافته‌ها: حساسیت تست‌های تلومراز و سیتولوژی ادرار بدون در نظر گرفتن درجه و مرحله تومور، به‌ترتیب ۵/۷۳ و ۳/۱۶ درصد به‌دست آمد که در این بین، حساسیت سیتولوژی ادرار واضحاً با درجه و مرحله تومور ارتباطی مستقیم داشته است، در حالی‌که حساسیت تست تلومراز ادرار بدون توجه به گرید و مرحله تومور مطلوب می‌باشد. اختلاف مشاهده‌شده بین سیتولوژی و تلومراز ادرار از منظر آماری معنی‌دار است (۰۰۱/۰).

نتیجه‌گیری: آنالیز کمّی hTERT-mRNA تلومراز در ادرار به‌عنوان یک بیومارکر غیر تهاجمی، قابلیت جایگزین شدن به‌جای سیتولوژی ادرار را جهت تشخیص و پی‌گیری کانسر مثانه دارد.

---

زمینه و هدف: سرطان پروستات شایع‌ترین سرطان در میان مردان و پس از سرطان ریه شایع‌ترین عامل مرگ و میر ناشی از سرطان در جنس مذکر است. بررسی هیستوپاتولوژیک برای تشخیص بیماری سرطان پروستات استاندارد طلایی است، لیکن به جهت تهاجمی بودن بیوپسی، تمایل به انجام روش‌های کم‌تر تهاجمی بیش‌تر است. بدین علت روش‌های تصویربرداری کم‌تر تهاجمی در سال‌های اخیر مورد توجه قرار گرفته است. هدف اصلی از انجام این مطالعه تعیین ارتباط نسبت مجموع کولین و کراتین به سیترات در ماگنتیک رزونانس اسپکتروسکوپی با میزان تهاجم تومور (نمره گلیسون) در بیماران مبتلا به سرطان پروستات بر اساس مدارک پاتولوژی آنان می‌باشد.
روش بررسی: ۲۰۰ بیمار که دارای نتایج پاتولوژی سرطان پروستات بودند وارد یک مطالعه مقطعی شدند. بیماران به‌صورت غیر تصادفی در دسترس انتخاب شدند. تمام بیماران تحت Magnetic Resonance Spectroscopy (MRS) قرار گرفتند و نتایج به‌دست آمده در خصوص نسبت مجموع کولین و کراتین به سیترات با نتایج پاتولوژی بیماران مقایسه شد.
یافته‌ها: در بیماران دارای نمره گلیسون کم‌تر از سه، میانگین مجموع کولین و کراتین به سیترات ۹/۱۴۶±۸/۲۴۵، در بیماران با نمره سه الی چهار، ۶/۱۷۳±۱/۴۲۷ و در بیماران با نمره بیش از چهار، ۳/۲۱۸±۳/۵۸۷ بود (۰۰۱/۰P<). در بیماران با Prostate Specific Antigen (PSA) کم‌تر از چهار میانگین مجموع کولین و کراتین به سیترات ۳/۵۸±۷/۱۸۰، در گروه PSA چهار الی ۱۰، ۵/۹۳±۲۴۷ و در گروه PSA بیش از ۱۰، ۶/۱۰۷±۱/۳۸۵ بود (۰۰۱/۰P<).
نتیجه‌گیری: نسبت مجموع کولین و کراتین به سیترات در بیماران با تهاجم کانسر پروستات دارای رابطه معنی‌داری می‌باشد و از آن می‌توان در مرحله‌بندی کانسر پروستات در بیماران استفاده نمود.