احسان روشن نسب، فرزانه همتیان، احمد شمسی زاده حیات داودی، محمدرضا میرکریمی، محسن علی سمیر، ماندانا ایزدپناه،
دوره ۸۲، شماره ۶ - ( شهریور ۱۴۰۳ )
چکیده
زمینه و هدف: مقاومت به ونکومایسین در بخش‌های مراقبت‌های ویژه عوارض قابل‌توجهی و هزینه‌های اضافی را به همراه دارد. باتوجه به نیاز به استفاده منطقی از این آنتی‌بیوتیک برای پیشگیری از رخداد مقاومت آنتی بیوتیکی، مطالعه حاضر به‌منظور ارزیابی چگونگی تجویز و الگوی مصرفی آنتی‌بیوتیک ونکومایسین در بیمارستان بزرگ فوق تخصصی اطفال طراحی شد.
روش بررسی: این مطالعه توصیفی-تحلیلی مقطعی دریک بازه زمانی سه ماهه (بهمن، اردیبهشت و خرداد) در سال ۱۴۰۰ در بزرگ‌ترین بیمارستان آموزشی ارجاعی تخصصی و فوق تخصصی اطفال در خوزستان (ابوذر اهواز) انجام شد. طی بازه زمانی سه ماهه تمام بیماران بستری در بخش مراقبت‌های ویژه و بخش عفونی با تجویز ونکومایسین وارد مطالعه شدند. تجویز ونکومایسین براساس آخرین ورژن Lexicomp ازWolters Kluwer و گایدلاین National Health Service (NHS) مورد بررسی قرار گرفت.
یافته‌ها: از تعداد ۹۱ بیمار بستری، در ۳/۷۰% تجویز ونکومایسین بدون انجام کشت آنتی‌بیوگرام براساس تجربه و در ۷/۲۹% براساس کشت آنتی‌بیوگرام بود. در ۷/۹۶% مدت زمان انفوزیون وریدی ونکومایسین با پروتکل مطابقت نداشت. در ۸/۸% عارضه Red Man Syndrome (سندرم مرد قرمز) مشاهده شد. در ۹/۶۵% دوز دارو براساس عملکرد کلیه (Glomerular filtration rate, GFR) صحیح و در ۱/۳۴% بدون توجه به عملکرد کلیه بیماران، دوز دارو تعیین شده بود.
نتیجه‌گیری: تقریبا نیمی از موارد تجویز ونکومایسین براساس دستورالعمل‌ها مناسب بود، تجویز آنتی‌بیوتیک برای اغلب بیماران براساس تجربه و بدون انجام تست آنتی‌بیوگرام بوده است. برنامه‌های پایش سطح سرم و آموزش مداوم پزشکی به پزشکان می‌تواند در مصرف منطقی آنتی‌بیوتیک موثر باشد.
