دیابت قندی یکی از شایع‌ترین بیماری‌های ناشی از اختلالات اندوکرین است. شیوع این بیماری روز به روز در حال افزایش است و عارضه زخم پای‌دیابتی یکی از جدی‌ترین و پرهزینه‌ترین عوارض مزمن دیابت می‌باشد و در حقیقت آموزش بیماران دیابتی پایه و اساس پیشگیری و درمان دیابت و عوارض آن است.
روش بررسی: این مطالعه به‌صورت توصیفی (Cross sectional) جهت بررسی میزان شیوع عارضه زخم پای دیابتی انجام شده است. این مطالعه به‌منظور بررسی عوامل خطر و راه‌های پیشگیری و درمان این عارضه انجام شده است. با مراجعه به پرونده بیمارانی‌که در سال‌های ۸۰-۱۳۷۵ به‌علت پای‌دیابتی در بخش غدد بیمارستان امام خمینی بستری شده بودند، انجام شد و مدت ابتلا به دیابت، نحوه درمان بیماران، نوع داروی دریافتی و وجود عوارض دیابت و اطلاعات مربوط به عادات بیماران شامل سیگار کشیدن، مصرف مواد مخدر، مشروبات الکلی و پرهیز غذایی مورد بررسی قرار گرفت.
یافته‌ها: در این مطالعه از مجموع ۲۴۵ بیمار بستری به‌علت عارضه پای دیابتی ۱۰۵ (۲۶/۶۳%) مرد و ۹۰ (۷۳/۳۶%) زن بودند. ۷۴ (۲/۳۰%) نفر از آنها تحت عمل آمپوتاسیون قرار گرفتند که ۵۶ (۶۷/۷۵%) مرد و ۱۸ (۳۲/۲۴%) زن بودند، میانگین سنی ۲۹/۱۲±۲۴/۵۸ سال بود و متوسط مدت ابتلا به دیابت ۳۲/۸±۵۶/۱۰ سال و سابقه ابتلا به عارضه پای دیابتی در ۹۵/۴۵% از آنها وجود داشت. سابقه مصرف سیگار در ۲۱/۶۶% بیماران وجود داشت.
نتیجه‌گیری: از آنجاکه از نظر جنسی بیشترین تعداد را گروه مردان تشکیل داده و از طرفی تمام بیماران سیگاری نیز از مردان بودند می‌توان گفت که کاهش عوامل خطر قابل پیشگیری مانند سیگار کشیدن، از راه‌های ساده و موثر جلوگیری از ناتوانی‌هایی که ممکن است در اثر بیماری شایع دیابت ایجاد شوند، می‌باشد.
