تروما شایع‌ترین علت مرگ و میر در چهار دهه اول زندگی می‌باشد. در کشور ما شایع‌ترین علت مرگ و میر در تمامی گروه‌های سنی بیماری‌های قلبی- عروقی و بعد از آن تروما می‌باشد اولین قدم در برنامه‌ریزی جهت کاهش مرگ و میر مرتبط با تروما داشتن اطلاعات توصیفی از میزان، نحوه و علت آن می‌باشد تا با شناخت آنها امکان برنامه‌ریزی میسر گردد.
روش بررسی: این مطالعه از نوع توصیفی- تحلیلی آینده‌نگر می‌باشد. کلیه مرگ‌های به‌دنبال تروما در شش بیمارستان شهر تهران از شهریور ۱۳۷۸ تا شهریور ۱۳۷۹ مورد بررسی قرار گرفته‌اند اطلاعات لازم از طریق پرسشنامه توسط پژوهشگران آموزش دیده به‌صورت آینده‌نگر جمع‌آوری گردیده است. یافته‌ها: از مجموع ۸۰۰۰ ترومای منجر به بستری، ۲۴۵ مورد منجر به مرگ گردید که ۲۰۸ مورد در جنس مذکر، میانگین سنی ۵/۲۳±۷/۴۰ سال بود. شایع‌ترین گروه سنی ۳۰-۱۵ سال بود. شایع‌ترین مکانیسم مرگ، حوادث ترافیکی با ۱۷۴(۷۱%) موارد و سپس سقوط از ارتفاع با ۴۱(۸/۱۶%) موارد بودند. زمان مرگ با نوع آسیب، نوع تروما و شدت آسیب ارتباط معنی‌دار داشت.
نتیجه‌گیری: با توجه به مطالب فوق‌الذکر نوع حادثه در پیش‌گویی مرگ و میر بیماران موثر می‌باشد. در این راستا ترومای حوادث ترافیکی و خشونت با توجه به قابل پیشگیری بودن آن باید مورد توجه خاص و بررسی بیشتر قرار بگیرد.
