مصطفی متفکر، سید محمود صدر بافقی، منصور رفیعی، لیلا بهادرزاده، سیده مهدیه نماینده، مهران کریمی، علی محمد عبدلی،
دوره ۶۵، شماره ۴ - ( ۴-۱۳۸۶ )
هدف از انجام این مطالعه بررسی شیوع عدم تحرک بدنی در جمعیت شهری یزد و عوامل مرتبط با آن بوده است.
روش بررسی: در این مطالعه ۱۵۰۰ نفر از جمعیت شهری بالای ۲۰ سال شهر یزد به صورت نمونه‌گیری خوشه‌ای وارد شدند. جهت بررسی فعالیت فیزیکی از پرسشنامه International Physical Activity Questionnaire (IPAQ) استفاده شد.
یافته‌ها: میزان آگاهی جامعه مورد مطالعه%۱/۲ ضعیف، ۱۰% متوسط، ۹/۳۹% خوب، ۴۸% بسیار خوب بود. میزان نگرش ۱% نامطلوب، ۴/۳۲% تا حدودی مطلوب، ۷/۶۷% مطلوب بود. در بررسی سطوح فعالیت بدنی، ۳/۶۷% عدم تحرک بدنی، ۱۵% تحرک کافی و ۷/۱۷% تحرک زیاد داشتند که پس از تطابق نتایج سطوح مختلف فعالیت بدنی با نسبت درصد گروه سنی جمعیت شهری استان یزد شیوع عدم تحرک بدنی ۸/۶۵% تحرک کافی۸/۱۳% و تحرک زیاد ۸/۱۹% بدست آمد. میزان عدم تحرک بدنی در مردان ۶/۸۱% و در خانم‌ها ۴/۵۴% بود. میزان عدم تحرک بدنی در گروه سنی ۲۹-۲۰ سال ۸/۵۷%، ۴۴-۳۰ سال، ۹/۶۶%، ۵۹-۴۵ سال ۴/۷۰% و بالای ۶۰ سال ۴/۶۸% بود. با افزایش تحصیـلات و سطح اجتماعی - اقتصادی تحرک بدنی بصورت معنی داری کاهش می یافت.
نتیجه‌گیری: سطح فعالیت بدنی در جمعیت شهری یزد پایین می باشد و این مسأله به علت عدم آگاهی نیست. گروههای در معرض خطر عدم تحرک بدنی، افراد با سن بالا، کارمندان، افراد با شغل آزاد، بازنشسته، سطح اجتماعی اقتصادی بالاتر و تحصیلات بالاتر می‌باشند و لزوم توجه به این گروهها در برنامه‌ریزی‌های ارتقاء سطح فعالیت بدنی محسوس می‌باشد.
