امیرمسعود جعفری، ناهید صالحی، هاشم کازرانی، فرید نجفی،
دوره ۷۲، شماره ۴ - ( ۴-۱۳۹۳ )
چکیده
زمینه و هدف: در بیماران تحت آنژیوپلاستی Percutaneous Coronary Intervention (PCI)، ارتباط میان وضعیت عملکرد بطن راست و پیامدهای پس از این پروسیجر همچنان نامعلوم مانده است. هدف از مطالعه حاضر، تعیین ارتباط بین یافته‌های اکوکاردیوگرافیک سیستولیک بطن راست با ظرفیت تحمل فیزیکی بیماران پس از انجام PCI بر روی شریان کرونری راست Right Coronary Artery (RCA) بود.
روش بررسی: در یک مطالعه مقطعی در بیمارستان امام علی (ع) کرمانشاه در سال ۱۳۹۲، ۴۰ بیمار مبتلا به انفارکتوس حاد میوکارد دیواره تحتانی که کاندید PCI بر روی RCA بودند و کسر جهشی بطن چپ بیشتر یا مساوی ۴۰% داشتند، وارد مطالعه شدند. بیماران در روز پذیرش و یک‌ماه پس از آن تحت اکوکاردیوگرافی قرار گرفتند و شاخص‌های عملکرد سیستولیک بطن راست از قبیل Tricuspid Annular Plane Systolic Excursion (TAPSE)،Tricuspid Annular Systolic Velocity (TASV)، Tei index و Right Ventricular Fractional Area Change (RVFAC) در آنان اندازه‌گیری و ثبت گردید. سطح ظرفیت عملکرد فیزیکی بیماران بر اساس معیارهای New York Heart Association (NYHA) در بیماران مشخص گردید.
یافته‌ها: میانگین کلاس عملکردی NYHA پیش از PCI برابر ۴۶/۰±۲۰/۲ و پس از PCI برابر ۳۰/۰±۱۰/۱ بود که این تفاوت از لحاظ آماری معنادار بود (۰۰۱/۰P<). میانگین شاخص TAPSE پیش از PCI برابر ۱۲/۲±۶۸/۱۸ بود که پس از PCI به ۱۱/۲±۴۰/۲۰ افزایش یافت که این تغییر از لحاظ آماری معنادار بود، (۰۰۱/۰P<). میانگین شاخص TASV از ۵۲/۱±۲۸/۱۳ پیش از PCI به ۹۰/۱±۸۵/۱۴ افزایش یافته بود که این تغییر نیز از لحاظ آماری معنادار بود (۰۰۱/۰P<) . میانگین شاخص Tei نیز از ۰۵/۰±۵۲/۰ پیش از PCI به ۰۳/۰±۴۷/۰ تغییر یافته بود که این تغییر نیز از لحاظ آماری معنادار بود (۰۰۱/۰P<). همچنین، میانگین شاخص RVFA نیز از ۴۰/۲±۰۲/۳۴ پیش از PCI به ۵۷/۲±۲۵/۳۸ افزایش یافت که این تغییر نیز از لحاظ آماری معنادار بود (۰۰۱/۰P<).
نتیجه‌گیری: بر پایه نتایج حاصله از این مطالعه، بهبود در کلیه شاخص‌ها و در مجموع در عملکرد سیستولیک بطن راست به‌دنبال انجام PCI بر روی RCA مشاهده شده بود.
