۱۰ نتیجه برای میزوپروستول
صغری خضردوست، مرجان معزی مدنی، معصومه شفاعت،
دوره ۶۶، شماره ۲ - ( ۲-۱۳۸۷ )
چکیده
سقط به روش طبی اقدام پذیرفته شده‌ای است که می‌تواند جایگزین روش‌های جراحی در ختم حاملگی گردد. میزوپروستول آنالوگ پروستاگلاندین E۱ است که از آن به‌صورت آسان، بی‌خطر، ارزان و به تنهایی جهت ختم حاملگی‌های سه ماهه اول و دوم استفاده می‌گردد. هدف این مطالعه ارزیابی تأثیر دو دوز متفاوت میزوپروستول واژینال برای ختم حاملگی‌های مساوی یا کمتر از ۱۶ هفته میباشد.
روش بررسی: در این کارآزمایی بالینی، ۱۰۰ خانم باردار با سن حاملگی مساوی یا کمتر از ۱۶ هفته به‌طور تصادفی در دو گروه مساوی قرار گرفتند و دوز ۲۰۰ یا ۴۰۰ میکروگرمی میزوپروستول واژینال را با فواصل تجویز شش ساعته تا ماکزیمم چهار دوز دریافت کردند. پاسخ به درمان به‌صورت سقط کامل یا ناقص تا ۴۸ ساعت پس از تجویز دوز اولیه تعریف شد. کورتاژ در بیماران در صورت خونریزی زیاد واژینال یا وقوع سقط ناقص انجام می‌گرفت.
یافته‌ها: دو گروه در فاکتورهای دموگرافیک، تاریخچه مامایی و علت ختم بارداری مشابه بودند. عوارض جانبی ایجاد شده در گروه دوم (۴۰۰ میکروگرم) شایع‌تر از گروه اول (۲۰۰ میکروگرم) بود (۰۵/۰p<). در دو گروه تفاوت معنی‌دار آماری از نظر سقط کامل، سقط ناقص و متوسط زمان القاء تا سقط وجود نداشت.
نتیجه‌گیری: در ختم حاملگی‌های مساوی یا کمتر از ۱۶ هفته دوز ۲۰۰ میکروگرمی میزوپروستول واژینال به اندازه دوز ۴۰۰ میکروگرمی موثر بوده و با عوارض جانبی کمتری همراه است
مهرناز ولدان، زهرا رضایی، ژاله محمد‌پور، نسرین مقدمی تبریزی،
دوره ۶۶، شماره ۸ - ( ۸-۱۳۸۷ )
چکیده
زمینه و هدف: هیستروسکوپی جراحی روش مهم و با ارزش برای اداره و درمان ضایعات داخل رحمی میباشد. این روش برای بیمار در مقایسه با روش‌های لاپاراتومی کمترین خطر و تهاجم را دارد. دیلاتاسیون سرویکس از مسائلی است که جراح در هنگام هیستروسکوپی با آن روبرو می‌شود. از میزوپروستول واژینال به طور موثر جهت آمادگی و نرم کردن سرویکس قبل از هیستروسکوپی جراحی استفاده شده و عوارض مربوط به دیلاتاسیون سرویکس و هیسترو سکوپی جراحی بررسی شده است.
روش بررسی: در این مطالعه ۸۰ خانم با شکایت خونریزی غیرطبیعی رحم یا ضایعات داخل رحمی به شکل تصادفی در دو گروه ۲۰۰ میکروگرم میزوپروستول واژینال و دارونما قرار داده شدند. پاسخ سرویکس و سرانجام و عوارض مربوط به هیستروسکوپی جراحی بررسی شد.
یافته‌ها: میانگین دیلاتاسیون سرویکس که بوسیله دیلاتور هگار تخمین زده می‌شد در دو گروه درمان شده (۶/۱±۸/۷ میلی‌متر) و کنترل (۲/۲±۶/۵ میلی‌متر و ۰۰۱/۰
نتیجه‌گیری: استفاده از میزوپروستول واژینال قبل از هیستروسکوپی جراحی نیاز به دیلاتاسیون سرویکس را کاهش داده و هیستروسکوپی جراحی را آسان می‌کند.
ابوطالب بیگی، هدی طبرستانی، اشرف معینی، فریبا زرین‌کوب، میترا کاظمی‌پور، آرش هادیان‌امری،
دوره ۶۷، شماره ۸ - ( ۸-۱۳۸۸ )
چکیده
Normal
۰
false
false
false
EN-US
X-NONE
AR-SA
MicrosoftInternetExplorer۴
زمینه
و هدف: خونریزی
بعد از زایمان از علل مهم مورتالینی و موربیدیتی مادران باردار است. کنترل فعال
مرحله سوم زایمان یک روش شناخته‌شده پیشگیری از خونریزی بعد از زایمان است این
مطالعه مقایسه بین دو داروی یوترونیک در پیشگیری از خونریزی پس از زایمان میباشد.
روش بررسی: این کارآزمایی بالینی تصادفی بر روی ۵۴۲ بیمار حامله
نخست‌زا در طی سال‌های ۸۵ تا ۸۷ انجام شد. مادران به صورت تصادفی به دو گروه تقسیم
شدند. در یک گروه ۴۰۰ میکروگرم میزوپروستول زیرزبانی و در گروه دیگر ۲۰ واحد اکسیتوسین
وریدی بلافاصله بعد از تولد نوزاد تجویز شد. داد‌ه‌ها با استفاده از نرم‌افزار institute,
USA) JMP (Version ۴, SASو آزمون‌های ۲ cو تی مستقل آنالیز گردید.
یافته‌ها:
خونریزی پس از زایمان در بیماران تحت درمان با میزوپرستول به میزان معنی‌داری کمتر
از گروه تحت درمان با اکسیتوسین بود. طول مرحله سوم زایمان نیز در
گروه میزوپروستول کمتر از گروه اکسیتوسین بود (۴۵/۶ دقیقه در گروه میزوپروستول در
قیاس با ۹/۶ دقیقه در گروه اکسیتوسین. مقایسه تفاوت هموگلوبین قبل و
بعد از زایمان بین دو گروه نشان داد که خونریزی در گروه میزوپرستول کمتر بود و این
گروه افت هموگلوبین کمتری داشت. عوارض جانبی در گروه مصرف‌کننده
میزوپرستول، بالاتر بود، ولی خطرناک نبودند. شایع‌ترین عارضه در گروه میزوپروستول لرز
(۶۶/۳۵%) و در گروه اکسیتوسین سردرد (۶۳/۹%) بود.
نتیجه‌گیری: میزوپروستول در کنترل خونریزی بعد از زایمان موثرتر از
اکسیتوسین است.
ابوطالب بیگی، سیده میترا کاظمی‌پور، هدی طبرستانی،
دوره ۶۸، شماره ۳ - ( ۳-۱۳۸۹ )
چکیده
زمینه و هدف: سرویکس مطلوب و انقباضات رحمی دو عامل اساسی در زایمان هستند و برای موفقیت القای لیبر حایز اهمیت هستند. درمان‌های مختلفی برای القای زایمان استفاده می‌شود که از آن جمله می‌توان به میزوپروستول اشاره نمود. این مطالعه با توجه به اهمیت موضوع و نیز عدم وجود مطالعه مشابهی در ایران به‌منظور مقایسه اثر میزوپروستول زیرزبانی و واژینال در القای لیبر در بیماران ترم انجام شده است.
روش بررسی: این پژوهش یک کارآزمایی بالینی تصادفی دوسوکور است. ۲۵۰ خانم باردار مراجعه‌کننده به بیمارستان آرش در طی سال‌های ۸۸-۸۷ با استفاده از جدول اعداد تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. یک گروه mg۲۵ میزوپروستول واژینال همراه با پلاسبوی خوراکی و یک گروه mg۲۵ میزوپروستول خوراکی همراه با پلاسبوی واژینال دریافت نمودند و در ادامه عوارض جنینی و مادری و امتیاز بیشاپ و زمان آغاز درد و فاصله آن تا زایمان در دو گروه بررسی شدند.
یافته‌ها: میانگین امتیاز بیشاپ قبل و بعد از تجویز میزوپروستول و نیز زمان شروع درد و فاصله آن تا زایمان و تعداد دوزهای مصرفی میزوپروستول در دو گروه تفاوتی نداشت (۰۵/۰
نتیجه‌گیری: تفاوتی بین دو روش زیرزبانی و واژینال تجویز میزوپروستول از نظر نتایج بارداری و عوارض مادری و جنینی وجود ندارد و لذا هر یک از آن‌ها را می‌توان با توجه به شرایط بیمار و پزشک استفاده نمود.
افسانه تهرانیان، فرناز بیگی‌شاه، اشرف معینی، ملیحه عرب، فرح فرزانه،
دوره ۶۸، شماره ۴ - ( ۴-۱۳۸۹ )
چکیده
زمینه و هد ف: میزوپروستول واژینال به عنوان یک داروی موثر برای ایجاد رسیدن سرویکس و القاء سقط جنین
شناخته شده است . هدف از انجام این مط العه بررسی تاثیر اضافه کردن هیوسین به میزوپروستول واژینال بر میزان
موفقیت سقط جنین می باشد. روش بررس ی: در یک کارآزمایی بالینی ۷۴ زن که در بیمارستان آرش که از اسفند ماه
۸۶ لغا یت اسفند ماه ۸۷ جهت انجام سقط قانونی در سه ماهه اول حاملگی مراجعه کرده بودند، وارد شدند و به
۴۰۰ واژینال ) μg/۴h) و یا میزوپروستول (n= ۴۰۰ واژینال ) ( ۳۷ μg/۴h) صورت تصادفی در دو گروه میزوپروستول
قرار می گرفتند. شکایات بیمار شامل تهوع و استفراغ، تب، درد، نیاز (n= ۲۰ داخل وریدی ) ( ۳۷ mg) همراه با هیوسین
۳، نیاز به تزریق خون، شکست درمان براساس g/dl به ضد درد، اسهال، خونریزی واژینال، افت هموگ لوبین بیش از
عدم وقوع سقط و باز شدن دهانه رحم در ۲۴ ساعت بعد از شروع درمان و مدت زمان بستری در بیمارستان بین دو
گروه مقایسه شد . یافت هها: بین فراوانی عوارض درمان شامل موارد تهوع، درد شکم و خونریزی واژینال مختصر ب ین
دو گروه اختلاف معنی داری دیده نشد. در گروه میزوپروستول به همراه هیوسین میزان موفقیت سقط به میزان
و همچنین طول مدت بستری در بیمارستان کوتا ه تر بود (p=۰/۰۴ ،%۱۸/ ۴۰ % در برابر ۹ / معنی داری بالاتر بود ( ۵
تب در هی چ یک از بیماران دو گروه دیده نشد و هی چیک از بیماران (p=۰/ ۱/۴۲ روز ، ۰۱ ۰/ ۱/۱۶ در برابر ۴۵ ۰/۴۱)
دو گروه نیاز به تزریق خون پیدا نکردند و هیچکدام از بیماران خونریزی واژینال با اهمیت نداشتند . نتیج هگیر ی:
۲۰ داخل وریدی به میزوپروستول واژینال موجب افزایش میزان موفقیت سقط جنین و mg اضافه کردن هیوسین
کاهش طول مدت بستری در بیمارستان بدون افزایش عوارض برای مادر می شود.
صغری خضردوست، پوران حکیمی، مریم نورزاده، معصومه شفاعت، مریم شفاعت،
دوره ۶۸، شماره ۱۰ - ( ۱۰-۱۳۸۹ )
چکیده
زمینه و
هدف: آماده‌سازی
سرویکس اغلب قبل از شروع انقباضات رحمی در مواردی که سرویکس نامناسب است انجام می‌شود.
زیرا عوارض زمانی که سرویکس آماده نیست افزایش می‌یابد. میزوپروستول دارویی جهت
آماده‌سازی سرویکس و آغاز زایمان میباشد. هدف اصلی از این مطالعه مقایسه دو دوز
متفاوت میزوپروستول، برای آماده‌سازی سرویکس (۶Bishop score<) در بارداری‌های با سن حاملگی بیشتر یا مساوی ۴۰ هفته میباشد.
روش بررسی: در یک کارآزمایی بالینی و تصادفی ۶۰ خانم باردار با سن
حاملگی حداقل ۴۰ هفته با سرویکس نامناسب (۶Bishop score<) یکی از دو رژیم میزوپروستول µg۲۵ واژینال (گروه A) و µg۱۰۰
خوراکی (گروه B)، را دریافت کردند. دارو به صورت دوز منفرد استفاده می‌شد.
متغیرهای وابسته شامل مدت زمان شروع تغییرات سرویکس، مدت زمان انجام زایمان، نوع
زایمان (واژینال یا ابدومینال)، نیاز به اینداکشن با اکسیتوسین، نیاز به جراحی سزارین
عوارض جنینی و عوارض مادری می‌باشند.
یافته‌ها: ۳۰ خانم باردار با سن حاملگی ۴۰ هفته به بالا، µg۲۵ میزوپروستول واژینال و ۳۰ خانم باردار وارد
مطالعه شدند. متوسط زمان از شروع القاء تا تغییرات سرویکس در گروه واژینال ۶/۳
ساعت و در گروه خوراکی ۹/۳ ساعت بوده است (۸۵/۰p=). در گروه A،
۳/۶۳% بدون نیاز به اینداکشن زایمان کردند و در گروه B، ۳/۵۳%
بدون نیاز به اینداکشن زایمان کردند. در گروه A ۱۰% و در
گروه B ۲۰% C/S شدند (۲۷/۰p=).
نتیجه‌گیری: آماده‌سازی سرویکس با میزوپروستول روشی مناسب جهت شروع
زایمان واژینال میباشد. برای آماده‌سازی سرویکس تفاوتی بین دو گروه میزوپروستول خوراکی و واژینال
در این مطالعه وجود نداشته است.
شیرین نیرومنش، معصومه داداش علیها، مینا اکرمی،
دوره ۶۹، شماره ۷ - ( ۷-۱۳۹۰ )
چکیده
۸۰۰x۶۰۰ Normal ۰ false false false EN-US X-NONE AR-SA MicrosoftInternetExplorer۴
زمینه و
هدف: سرویکس
مطلوب و انقباضات رحمی دو عامل اساسی در زایمان هستند و برای موفقیت القای زایمان حایز
اهمیت هستند. روش‌های مختلفی برای القای زایمان وجود دارد که می‌توان به
میزوپروستول و اکسیتوسین اشاره کرد. هدف این مطالعه مقایسه کارایی و ایمنی محلول میزوپروستول
با اکسیتوسین جهت القای زایمان در افراد با معاینه نامناسب سرویکس میباشد.
روش بررسی: این پژوهش یک کارآزمایی بالینی دوسوکور
است. ۱۴۰ خانم باردار ۴۲-۳۴ هفته مراجعه‌کننده به بیمارستان زنان در طی سال‌های
۸۹-۱۳۸۸ که کاندیدای ختم حاملگی بوده و سرویکس نامناسب داشتند با استفاده از جدول اعداد
تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. یک گروه محلول میزوپروستول خوراکی با دوز اولیه ۲۰
میکروگرم در ساعت همراه با پلاسبوی وریدی و یک گروه اکسیتوسین با دوز اولیه شش میلی‌یونیت
در دقیقه همراه با پلاسبو خوراکی دریافت نمودند و در هر دو گروه در صورت نامناسب
بودن انقباضات دوز دارو افزوده شد. در ادامه زمان بستری تا زایمان، نوع زایمان و عوارض
دارویی در هر دو گروه بررسی شدند.
یافته‌ها: در گروه میزوپروستول فاصله زمانی
دریافت اولین دوز تا زایمان طبیعی ۶۲/۳±۰۷/۱۱
ساعت و در گروه اکسیتوسین ۱۱/۳±۸۷/۱۴ ساعت بود که به‌میزان
معنی‌داری در گروه میزوپروستول کمتر بود (۰۰۱/۰P=). نوع زایمان و همچنین میزان فراوانی عوارض
دارویی در دو گروه اختلاف آماری معنی‌داری نداشت (۰۵/۰P>).
نتیجه‌گیری: محلول میزوپروستول خوراکی نه‌تنها
دارویی ایمن و کارا در القای زایمان در افراد با سرویکس نامناسب میباشد بلکه نسبت
به اکسیتوسین فاصله بین شروع اینداکشن تا زایمان واژینال را کوتاه‌تر می‌کند.
زهرا رضایی، سیده ساره حیدری بازاردهی، عزیزه قاسمی‌نژاد، امیرسعید صادقی، بتول قربانی یکتا،
دوره ۷۱، شماره ۱۱ - ( ۱۱-۱۳۹۲ )
چکیده
زمینه و هدف: به‌منظور شناسایی روش موثرتر در سقط درمانی سه‌ماهه اول حاملگی، در زنان مراجعه‌کننده به بیمارستان جامع زنان طی سال‌های ۹۱-۱۳۹۰، ما نتایج درمانی ترکیب میزوپروستول و لتروزول در مقابل میزوپروستول به‌تنهایی در ختم حاملگی‌های از دست‌رفته زیر ۹ هفته را در یک کارآزمایی بالینی تصادفی کنترل‌شده مقایسه نمودیم.
روش بررسی: تعداد ۲۱۴ زن باردار با درخواست سقط پزشکی در سه‌ماهه اول حاملگی به دو گروه درمانی تجویز میزوپروستول و لتروزول و میزوپروستول به‌تنهایی تقسیم شدند. سقط موفقیت‌آمیز جنین، میزان کورتاژ، عوارض جانبی ثبت و آنالیز شد.
یافته‌ها: سقط کامل در ۱۷۴ بیمار (۳/۸۱%) انجام پذیرفت که در گروه میزوپروستول در ۸۴ بیمار (۵/۷۸%) و در گروه ترکیبی در ۹۰ بیمار (۱/۸۴%) مشاهده شد. بعد از دریافت ۸۰۰ میکروگرم میزوپروستول در ۳۷ مورد (۳/۱۷%) دفع کامل داشتیم که ۱۳ مورد (۱۲%) مربوط به گروه میزوپروستول و ۲۴ مورد (۵/۲۲%) مربوط به گروه ترکیبی بود. پس‌از دریافت ۱۶۰۰ میکروگرم میزوپروستول در ۱۳۷ مورد (۴/۷۷%) دفع کامل داشتیم که ۷۱ مورد (۵/۷۵%) آن مربوط به گروه میزوپروستول و ۶۶ مورد آن (۵/۷۹%) مربوط به گروه ترکیبی بود. این اختلاف‌ها از لحاظ آماری معنادار نبود (۰۵/۰P>). ۱۷ مورد (۹/۱۵%) کورتاژ در گروه ترکیبی در برابر ۲۳ مورد (۵/۲۱%) در گروه میزوپروستول به‌تنهایی ثبت شد (۰۵/۰P>). عوارض مانند اسهال، تب، تاکیکاردی و درد در دو گروه مشابه بودند (۰۵/۰P>).
نتیجه‌گیری: میزوپروستول به‌تنهایی به‌اندازه ترکیب میزوپروستول و لتروزول موثر میباشد. براساس نتایج این مطالعه استفاده از میزوپروستول در ترکیب با لتروزول روش موثر، ایمن و ارزان است.
عزت‌سادات حاج سیدجوادی، فریده موحد، راضیه اکبری،
دوره ۷۶، شماره ۴ - ( ۴-۱۳۹۷ )
چکیده
زمینه و هدف: میزوپروستول برای فعالیت‌های مختلفی از جمله، سقط دارویی، بررسی مدیریت دارویی سقط، القای زایمان، آماده‌سازی سرویکس پیش از جراحی، و درمان خونریزی پس از زایمان استفاده می‌شود. این پژوهش به مقایسه‌ی اثر میزوپروستول بوکال و زیرزبانی در القای زایمان در حاملگی‌های ترم کاندید ختم بارداری پرداخت.
روش بررسی: این پژوهش یک کارآزمایی بالینی تصادفی دوسوکور بود. ۲۰۰ زن باردار مراجعه‌کننده به بیمارستان کوثر قزوین در طی اسفند ۱۳۹۵ تا بهمن ۱۳۹۶ با استفاده از جدول اعداد تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. گروه اول mg ۵۰ میزوپروستول زیرزبانی و گروه دوم mg ۵۰ میزوپروستول بوکال دریافت نمودند و سپس عوارض جنینی و مادری و امتیاز بیشاپ و نوع زایمان و فاصله‌ی آن تا زایمان در دو گروه بررسی شدند.
یافته‌ها: متغیرهای پژوهش شامل سن، هفته بارداری، شاخص توده بدنی، تعداد بارداری پیشین، وزن نوزاد، توتال دوز، بیشاب اسکور ساعت ۱، بیشاب اسکور ساعت ۶، نیاز به اکسی توسین و نوع زایمان بودند. نتایج نشان داد که میانگین سنی (۰/۷۷P=)، هفته‌ی بارداری (۰/۱۰۸P=)، شاخص توده بدنی (۰/۶۷P=)، تعداد بارداری پیشین (۰/۶۷P=)، وزن نوزاد (۰/۴۳P=)، توتال دوز (۰/۵۸P=)، بیشاب اسکور ساعت ۱ (۰/۳۶P=) و بیشاب اسکور ساعت ۶ (۰/۰۷P=) در هر دو گروه همسان بود. در روش بوکال ۴۳ (۴۳%) و در روش زیرزبانی ۶۴ (۶۴%) نفر زایمان طبیعی داشتند که اختلاف آماری معنا‌داری داشتند (۰/۰۱P=). همچنین میزان عوارض مادری و جنینی در دو گروه بوکال و زیرزبانی کمابیش یکسان بود.
نتیجه‌گیری: نتایج این پژوهش نشان داد که تفاوتی بین دو روش میزوپروستول زیرزبانی و بوکال در القای زایمان در حاملگی‌های ترم از نظر نتایج بارداری و عوارض بارداری و جنینی وجود ندارد.
معصومه میرتیموری، لیلا پورعلی، فریده اخلاقی، رویا جلالی باجگیران،
دوره ۷۸، شماره ۶ - ( ۶-۱۳۹۹ )
چکیده
زمینه و هدف: خونریزی پس از زایمان از علل اصلی مرگ‌ومیر مادران در کشورهای در حال توسعه است. در مقایسه با زایمان واژینال، زنانی که سزارین می‌شوند در معرض خطر بیشتری برای خونریزی پس از زایمان و نیاز به تزریق خون قرار دارند. این خطر در حضور عواملی مثل چندقلویی، پلی‌هیدرامینوس، پره‌اکلامپسی شدید، خونریزی پره‌پارتوم، لیبر طولانی، القاء لیبر و چاقی افزایش می‌یابد. اکسیتوسین برای جلوگیری از آتونی رحم حین سزارین استفاده می‌شود. هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر میزوپروستول زیرزبانی همراه با اکسیتوسین در کاهش خونریزی حین و پس از سزارین بود.
روش بررسی: این کارآزمایی بالینی تصادفی شده در بیمارستان ام‌البنین (س) وابسته به دانشگاه علوم پزشکی مشهد، از مهر ۱۳۹۵ تا دی ۱۳۹۶ بر روی ۹۰ زن حامله ترم که ریسک فاکتور خونریزی پس زایمان داشتند و تحت سزارین اورژانس با بی‌حسی اسپاینال قرار گرفتند انجام شد. پس از زایمان، انفوزیون ۴۰ واحد اکسیتوسین داخل یک لیتر سرم نرمال سالین انجام شد، سپس بیماران به دو گروه مداخله (میزوپروستول زیرزبانی) و کنترل (عدم تجویز میزوپروستول) تقسیم شدند.
یافته‌ها: میزوپروستول زیرزبانی همراه با اکسیتوسین حین سزارین باعث کاهش معنادار خونریزی طی شش ساعت اول پس از عمل شد. افت هموگلوبین و خونریزی حین عمل بین دو گروه مشابه بود. عوامل یوتروتونیک کمتری در گروه مداخله استفاده شد. عوارض جانبی در دو گروه مشابه بود.
نتیجه‌گیری: در زنان پرخطر برای خونریزی پست‌پارتوم تجویز میزوپروستول زیرزبانی همراه با اکسیتوسین نسبت به اکسیتوسین به تنهایی، سبب کاهش خونریزی حین و پس از سزارین شد.
