مرجان لعل، لعبت گرانپایه، فرانک خدادادی، آزاده صلواتـی‌پور، احمدرضا صادقی،
دوره ۶۶، شماره ۶ - ( ۶-۱۳۸۷ )
زمینه و هدف: در تشخیص آپاندیسیت حاد، روش‌های تصویربرداری متعددی و همچنین روش‌های نمره‌دهی مختلفی (scoring) با تکیه بر علائم و نشانه‌های بیمار به‌کار می‌رود. هدف از این مطالعه مقایسه بین سیستم نمره‌دهی MANTRELS که توسط آقای Alfredo Alvarado پیشنهاد شده، با یافته‌های سونوگرافی بود.
روش بررسی: این مطالعه به صورت مشاهده‌ای و آینده‌نگر طی سال ۸۳-۸۴، برروی ۱۰۶ بیمار مراجعه‌کننده به بیمارستان سینا با درد حاد شکم مشکوک به آپاندیسیت حاد انجام شد.
یافته‌ها: بیماران بیشتر در گروه سنی ۲۰ تا ۲۹ سال با ارجحیت آقایان بودند. از ۱۰۶ بیماری که تحت عمل آپاندکتومی قرار گرفتند، ۱۰۰ بیمار آپاندیسیت حاد داشته و شش نفر آپاندکتومی منفی شدند. از ۱۰۰ بیماری که آپاندکتومی مثبت شدند ۸۸% بیماران نمره آلوارادو ≥۶ و ۱۲% نمره ≤۵ داشتند و از شش بیماری که آپاندکتومی منفی شدند ۷/۶۶% نمره آلوارادو ≤۵ و ۳/۳۳% نمره ≥۶ داشتند، که این تفاوت از نظر آماری معنی‌دار بود (۰۰۵/۰=p). در بیمارانی که سونوگرافی شدند در ۹/۷۱% از بیمارانی که آپاندیسیت حاد داشته و در ۲۵% از بیمارانی که آپاندیسیت حاد نداشتند، نتایج سونوگرافی غیرطبیعی گزارش شده بود که این تفاوت معنی‌دار نبود (۰۸/۰=p). در مطالعه ما دقت تشخیصی نمره آلوارادو مساوی یا بالاتر از شش، ۸۸% و یافته‌های سونوگرافی ۹/۷۱% بود. با در نظر گرفتن نمره آلوارادو ۶≤ و یافته‌های غیرطبیعی سونوگرافی این دقت تشخیصی به ۲/۹۷% افزایش می‌یابد.
نتیجه‌گیری: در این مطالعه نشان داده شد که نقش معاینه بالینی و یافته‌های آزمایشگاهی در تشخیص آپاندیسیت حاد مهم‌تر از سونوگرافی به تنهایی می‌باشد.
