مجله دانشکده پزشکی

---

اختلال عملکرد دستگاه ادراری تحتانی می‌تواند علت عفونت‌های مکرر ادراری Urinary Tract Infection (UTI) و ریفلاکس وزیکویورترال Vesico Ureteral Reflux (VUR) در کودکان باشد. هدف از این مطالعه ارزیابی فراوانی اختلال عملکرد مثانه در کودکان مبتلا به عفونت ادراری مکرر بوده است.

روش بررسی: در طول مطالعه ۱۳۳ کودک (۱۱ پسر و ۱۲۲ دختر) وارد مطالعه شدند. دامنه سنی از ۷ ماه تا ۱۴ سال متغیر بود. گروه A شامل ۷۸ کودک با سابقه‌ UTI مکرر بدون VUR، در ‌حالی‌که گروه B شامل ۵۵ کودک مبتلا به UTI و VUR بود. بررسی‌های یورودینامیک (سیستومتری) بر روی تمام این کودکان انجام شد.

یافته‌ها: عملکرد غیرطبیعی سیستم ادراری تحتانی در ۹۸ کودک (۱/۷۳%) دیده شد که ۵۷ کودک از گروه A (۱/۷۸%) و ۴۱ کودک از گروه B (۸/۷۸%) بودند. (۰۵/۰p>) شایع‌ترین اختلال عملکرد دیس‌سینرژی دترسور اسفنکتر (DSD) بود که در ۵۴% موارد وجود داشت،۲/۴۶% در گروه A و ۶۰% در گروه B. (۰۵/۰p<) مثانه ناپایدار در ۴۴ کودک (۳۳%) دیده شد که تفاوت معنی‌داری در دو گروه نداشت. در ۱۷ بیمار (۶/۱۲%) DSD همراه با ناپایداری مثانه بود. از نظر اختلال ادرار کردن حدود ۲۰% کودکان در هر دو گروه هیچکدام از علائم اختلال را نداشتند، در‌ حالی ‌که ۸۰% دیگر علائم مختلفی را گزارش می‌کردند که شایعترین آنها یبوست و اورجنسی بود. در نیمی از کودکان گروه A و یک‌چهارم افراد گروه B همزمانی چند علامت دیده می‌شد از جمله: تکرر ادرار، اورجنسی، ادرار منقطع، بی‌اختیاری،‌ ادرار قطره‌قطره و احتباس و یبوست.

نتیجه‌گیری: شایع‌ترین اختلال عملکردی سیستم ادراری تحتانی در کودکان با UTI مکرر DSD است که در کودکان مبتلا به VUR با فراوانی بیشتری رخ می‌دهد.

---

زمینه و هدف: پرولاپس ارگان‌های لگنی و علایم ادراری همراه با آن یک اختلال شایع در میان زنان مسن است که جهت افزایش امید به زندگی و بهبود کیفیت زندگی زنان، درمان آن ضروری می‌باشد. لذا با توجه به به‌کارگیری تست‌های یورودینامیک در تشخیص پاتوفیزیولوژی اختلالات سیستم ادراری و نوع درمان مناسب و همچنین دسترسی ناکافی به دستگاه مورد نظر، این مطالعه با هدف بررسی و مقایسه نتایج این تست و شکایات بیمار در بیماران با پرولاپس لگنی انجام شد.
روش بررسی: در این مطالعه مورد- شاهدی، طی ۱۸ ماه، ۱۰۵ بیمار در درمانگاه ولیعصر، بیمارستان امام خمینی با درجاتی از پرولاپس ارگان‌های لگنی وارد مطالعه شدند و بر اساس پرسشنامه UDI-۶ بیماران به دو گروه ۶۶ نفری با بی‌اختیاری ادراری (گروه ۱) و ۳۹ نفری بدون آن (گروه ۲) با داشتن رضایت‌نامه مورد بررسی تست‌های یورودینامیک قرار گرفتند.
یافته‌ها: بر اساس پرسشنامه، تکرر و نشت ادرار، بی‌اختیاری اضطراری و استرسی در گروه بیماران با بی‌اختیاری بیشتر بود (۰۰۱/۰p<). پارامترهای یورودینامیک به‌جز حجم تمایل به ادرار اولیه و نرمال به‌طور مشخص در دو گروه تفاوتی نداشت. حساسیت و ویژگی نشت اضطراری ادرار در گروه ۱ به‌ترتیب: ۲۲ و ۸/۶۸ و در گروه ۲، ۳۰ و ۵/۶۵% و نشت استرسی در گروه ۱ به‌ترتیب: ۴/۲۵ و ۱۰۰ و در گروه ۲، ۱/۵۷ و ۹/۷۱% بود.
نتیجه‌گیری: در مطالعه حاضر با توجه به ویژگی و حساسیت به‌دست آمده از شکایات بیمار و تست یورودینامیک به‌نظر می‌رسد، در بیماران پرولاپس لگنی نیازمند به جراحی، به‌منظور ارزیابی بی‌اختیاری ادراری مخفی، بهتر است که بررسی یورودینامیک انجام گردد.