مجله دانشکده پزشکی

800x600 زمینه و هدف: سی‌تی‌اسکن اولین بار در سال 1972 میلادی در معاینات کلینیکی مورد استفاده قرار گرفت و هم‌اکنون یکی از روش‌های رایج تشخیصی است. در مطالعه سال 1998 توسط سازمان ملی حفاظت پرتوی بریتانیا، مشخص گردید اگرچه فقط 2% کل معاینات پرتو تشخیصی مربوط به سی‌تی‌اسکن است ولی سهم آن در دوز دریافتی بیماران از کل معاینات تشخیصی با اشعه ایکس 20% می‌باشد. هدف از این مطالعه تدوین پروتکلی برای بیمارستان‌های تابعه دانشگاه علوم پزشکی تهران براساس میزان دوز رسیده به بیمار و راهنمایی بیمار جهت مراجعه درست به هر بیمارستان براساس نوع وخامت بیماری می‌باشد.

روش بررسی: در این تحقیق، به منظور محاسبه دوز اعضاء و دوز موثر به کمک نرم‌افزار ImPACT، اطلاعات مربوط به بیماران شامل قد، وزن، جنس و شرایط پرتونگاری در یک فرم مخصوص ثبت گردید. با استفاده از این اطلاعات و وارد نمودن آن در فایل ورودی نرم‌افزار ImPACT دوز اعضاء و موثر برای 150 بیمار (تحت معاینه سی‌تی‌اسکن معمولی سر) محاسبه گردید.

یافته‌ها: بیشترین دوز مغز، برای بیماران مورد معاینه در بیمارستان امام‌خمینی به‌دست آمد. در حالی‌که بیماران مورد معاینه در بیمارستان امیراعلم کمترین دوز در بین پنج مرکز دریافت داشتند. ماکزیمم دوز موثر بیماران در این مطالعه از مقدار گزارش شده در نشریه سال 1991 NRPB کمتر می‌باشد.

نتیجه‌گیری: نتایج حاصل از اندازه‌گیری دوز موثر و اعضا در دو مرکز یاد شده با یک نوع دستگاه (EX/Toshiba Xvision) می‌تواند موید این باشد که طریقه استفاده از دستگاه و میزان mAs, Kvp آن عامل مهمتری از نوع دستگاه می‌باشد. چرا که هم ماکزیمم دوز و هم مینیمم دوز در یک نوع دستگاه ولی در دو مرکز مختلف واقع شده است.

Normal 0 false false false EN-GB X-NONE AR-SA MicrosoftInternetExplorer4