BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
URL: http://tumj.tums.ac.ir/article-1-7197-fa.html
1، سید علی حسینی2 ، حمید رضا خانکه3 ، مهدی رصافیانی4 ، جلال شاکری5 ، حبیب‌اله خزایی6
2- گروه کار درمانی، دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی.
3- گروه پرستاری، دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی
4- گروه کار درمانی، دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی
5- گروه روانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه، مرکز آموزشی درمانی فارابی
6- گروه روانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه
زمینه و هدف: درک بهتر چگونگی تاثیر فرهنگ بر خودسوزی می‌تواند در ارایه راهکارهای پیشگیری از آن مفید باشد. بنابراین این پژوهش با هدف تبیین چگونگی تاثیر فرهنگ بر اقدام به خودسوزی زنان انجام شد.
روش بررسی: این پژوهش با استفاده از رویکرد کیفی و از نوع تحلیل محتوای جهت‌دار و با مشارکت 21 نفر از اقدام‌کنندگان به خودسوزی، خانواده‌های آن‌ها و کادر درمانی در شش ماهه اول سال 1392 در بیمارستان امام‌خمینی (ره) کرمانشاه انجام شد. داده‌ها با استفاده از مصاحبه نیمه‌ساختار‌یافته جمع‌آوری شدند. مصاحبه‌ها ضبط و تجزیه و تحلیل شدند.
یافته‌ها: درون‌مایه اصلی استخراج‌شده خرده‌فرهنگ خودسوزی بود، که در دو طبقه اصلی محدودیت فرهنگی با تاکید بر آداب و سنن ازدواج و مقبولیت فرهنگی با تاکید بر محاورات، معانی و همانندسازی فرهنگی خودسوزی طبقه‌بندی گردید.
نتیجه‌گیری: در خرده‌فرهنگ خودسوزی شرایطی وجود دارد که موجب بروز و ماندگاری اقدام به خودسوزی می‌شود. توجه به این شرایط در برنامه‌های پیشگیری از خودسوزی پیشنهاد می‌شود.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
