دوره 75، شماره 7 - ( مهر 1396 )
جلد 75 شماره 7 صفحات 520-513 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Shirvani H, Aslani J. The effects of high-intensity interval training vs. moderate-intensity continuous training on serum irisin and expression of skeletal muscle PGC-1α gene in male rats. Tehran Univ Med J 2017; 75 (7) :513-520
URL: http://tumj.tums.ac.ir/article-1-8337-fa.html
URL: http://tumj.tums.ac.ir/article-1-8337-fa.html
شیروانی حسین، اصلانی جلیل. تاثیر دو مدل تمرین ورزشی تناوبی شدید و تداومی متوسط بر میزان آیریزین سرمی و بیان ژن PGC-1α در عضله موش. مجله دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران. 1396; 75 (7) :513-520
حسین شیروانی* 
1، جلیل اصلانی2
1، جلیل اصلانی2
1- مرکز تحقیقات فیزیولوژی ورزشی، پژوهشکده سبک زندگی، دانشگاه علوم پزشکی بقیهالله (عج)، تهران، ایران. ، shirvani.h2006@gmail.com
2- مرکز تحقیقات فیزیولوژی ورزشی، پژوهشکده سبک زندگی، دانشگاه علوم پزشکی بقیهالله (عج)، تهران، ایران.
2- مرکز تحقیقات فیزیولوژی ورزشی، پژوهشکده سبک زندگی، دانشگاه علوم پزشکی بقیهالله (عج)، تهران، ایران.
چکیده: (4983 مشاهده)
زمینه و هدف: مشخص شده که مایوکاین آیریزین (Irisin) در تنظیم تعادل انرژی و وزن بدن نقش دارد. از اینرو، هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر دو شیوه تمرین ورزشی بر میزان آیریزین سرمی و بیان ژن گیرنده فعالشده تکثیری پروکسیزومی PGC-1α در بافت عضلانی رتهای نر بود.
روش بررسی: این پژوهش تجربی در تابستان ۱۳۹۵ در دانشگاه علوم پزشکی بقیهالله انجام شد. به‌این ترتیب که ۳۲ سر رت نر ویستار (با سن هشت هفته و میانگین وزن g ۵۵±۲۵۰) بهطور تصادفی و مساوی در چهار گروه کنترل پایه (CO)، کنترل هشت هفته (CO۸w)، تمرین تداومی متوسط (MICT) و تمرین تناوبی شدید (HIIT) تقسیم شدند. گروه CO در شروع مطالعه کشته و گروه CO8w همزمان با گروههای تجربی نگهداری شدند اما در هیچ تمرین ورزشی شرکت نکردند. گروههای MICT و HIIT نیز به مدت هشت هفته تحت فعالیتهای تدوامی متوسط (۶۰-۱۵ دقیقه با سرعت m/min ۳۰-۱۵) و تناوبی شدید (۸-۴ تناوب شدید یک دقیقهای با سرعت m/min ۵۵-۲۸ به‌همراه ۷-۳ تناوب آهسته یک دقیقهای با سرعت m/min ۳۰-۱۲) قرار گرفتند. جهت اندازهگیری مقادیر آیریزین سرم از روش ELISA و برای بررسی بیان نسبی mRNA ژن PGC-1α از روش Real-time PCR استفاده شد.
یافته‌ها: میزان بیان mRNA ژن PGC-1α در هر دو گروه تناوبی شدید و تدوامی متوسط نسبت به گروههای کنترل افزایش معنادار پیدا کرده است (۰/۰۰۱P=). در حالیکه سطوح سرمی آیریزین تفاوت معناداری نداشت (۰/۲۰P=).
نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد که این دو شیوه تمرین ورزشی احتمالاً با فعالسازی مسیرهای بالا دستی توانستند رونویسی از ژن PGC-1α (تنظیمکننده اصلی متابولیسم انرژی) در عضله اسکلتی را افزایش دهند، اما تغییر قابل ملاحظهای در سطوح آیریزین سرمی ایجاد نکردند.
روش بررسی: این پژوهش تجربی در تابستان ۱۳۹۵ در دانشگاه علوم پزشکی بقیهالله انجام شد. به‌این ترتیب که ۳۲ سر رت نر ویستار (با سن هشت هفته و میانگین وزن g ۵۵±۲۵۰) بهطور تصادفی و مساوی در چهار گروه کنترل پایه (CO)، کنترل هشت هفته (CO۸w)، تمرین تداومی متوسط (MICT) و تمرین تناوبی شدید (HIIT) تقسیم شدند. گروه CO در شروع مطالعه کشته و گروه CO8w همزمان با گروههای تجربی نگهداری شدند اما در هیچ تمرین ورزشی شرکت نکردند. گروههای MICT و HIIT نیز به مدت هشت هفته تحت فعالیتهای تدوامی متوسط (۶۰-۱۵ دقیقه با سرعت m/min ۳۰-۱۵) و تناوبی شدید (۸-۴ تناوب شدید یک دقیقهای با سرعت m/min ۵۵-۲۸ به‌همراه ۷-۳ تناوب آهسته یک دقیقهای با سرعت m/min ۳۰-۱۲) قرار گرفتند. جهت اندازهگیری مقادیر آیریزین سرم از روش ELISA و برای بررسی بیان نسبی mRNA ژن PGC-1α از روش Real-time PCR استفاده شد.
یافته‌ها: میزان بیان mRNA ژن PGC-1α در هر دو گروه تناوبی شدید و تدوامی متوسط نسبت به گروههای کنترل افزایش معنادار پیدا کرده است (۰/۰۰۱P=). در حالیکه سطوح سرمی آیریزین تفاوت معناداری نداشت (۰/۲۰P=).
نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد که این دو شیوه تمرین ورزشی احتمالاً با فعالسازی مسیرهای بالا دستی توانستند رونویسی از ژن PGC-1α (تنظیمکننده اصلی متابولیسم انرژی) در عضله اسکلتی را افزایش دهند، اما تغییر قابل ملاحظهای در سطوح آیریزین سرمی ایجاد نکردند.
نوع مطالعه: مقاله اصیل |
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
