دوره 79، شماره 5 - ( مرداد 1400 )
جلد 79 شماره 5 صفحات 405-400 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Recurrent and persistent hypoglycemia following intoxication
with glibenclamide overdose: case report. Tehran Univ Med J 2021; 79 (5) :400-405
URL: http://tumj.tums.ac.ir/article-1-11298-fa.html
URL: http://tumj.tums.ac.ir/article-1-11298-fa.html
سراوانی خدیجه، کمال الدینی محمد حسین، سراوانی سیما. گزارش چند موردی از هیپوگلیسمی مکرر و مقاوم به درمان،
به‌دنبال مسمومیت با گلی‌بن‌کلامید: گزارش موردی. مجله دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران. 1400; 79 (5) :400-405
1- گروه پزشکی قانونی و مسمومیت‌ها، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی زابل، زابل، ایران.
2- گروه پزشکی قانونی و مسمومیت‌ها، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
3- گروه فارماکولوژی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی زابل، زابل، ایران.
2- گروه پزشکی قانونی و مسمومیت‌ها، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
3- گروه فارماکولوژی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی زابل، زابل، ایران.
چکیده: (1340 مشاهده)
زمینه و هدف: هدف از این مطالعه استفاده از اکترئوتاید به‌منظور درمان موارد هیپوگلایسمی مکرر و مقاوم به درمان ناشی از مصرف گلی‌بن‌کلامید می‌باشد.
معرفی بیمار: در این مطالعه چهار بیمار با میانگین سنی 75/30 سال و رنج سنی 18 تا 40 سال به‌دنبال خودکشی با دوز زیاد گلی‌بن‌کلامید دچار حملات هیپوگلیسمی مقاوم به درمان شده بودند بنابراین، برای این بیماران اکترئوتاید با دوز gµ 50 هر شش ساعت شروع شد که همه‌ی آن‌ها به درمان با اکترئوتاید پاسخ دادند. بیماران مورد مطالعه در هنگام مراجعه تحت رژیم اولیه دکستروز 50% قرار گرفتند با این حال گلوکز خون آن‌ها افت قابل‌ملاحظه‌ای داشت و به رژیم دکستروز پاسخ نمی‌داد اما دریافت دوز اول اکترئوتاید با افزایش قابل‌توجهی در گلوکز خون بیماران، نمایانگر تاثیر مطلوب اکترئوتاید در این مطالعه بود.
نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد که تجویز اکترئوتاید با دوز gµ 50 هر شش ساعت نقش مهمی در کنترل هایپوگلایسمی مکرر و مقاوم به درمان در بیماران با مسمومیت گلی‌بن‌کلامید داشت.
معرفی بیمار: در این مطالعه چهار بیمار با میانگین سنی 75/30 سال و رنج سنی 18 تا 40 سال به‌دنبال خودکشی با دوز زیاد گلی‌بن‌کلامید دچار حملات هیپوگلیسمی مقاوم به درمان شده بودند بنابراین، برای این بیماران اکترئوتاید با دوز gµ 50 هر شش ساعت شروع شد که همه‌ی آن‌ها به درمان با اکترئوتاید پاسخ دادند. بیماران مورد مطالعه در هنگام مراجعه تحت رژیم اولیه دکستروز 50% قرار گرفتند با این حال گلوکز خون آن‌ها افت قابل‌ملاحظه‌ای داشت و به رژیم دکستروز پاسخ نمی‌داد اما دریافت دوز اول اکترئوتاید با افزایش قابل‌توجهی در گلوکز خون بیماران، نمایانگر تاثیر مطلوب اکترئوتاید در این مطالعه بود.
نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد که تجویز اکترئوتاید با دوز gµ 50 هر شش ساعت نقش مهمی در کنترل هایپوگلایسمی مکرر و مقاوم به درمان در بیماران با مسمومیت گلی‌بن‌کلامید داشت.
نوع مطالعه: گزارش موردي |
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
