دوره 70، شماره 5 - ( 5-1391 )
جلد 70 شماره 5 صفحات 307-301 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
SM B, M T. Peak systolic velocity of cavernosal artery of the penis before and after papaverine injection in erectile dysfunction. Tehran Univ Med J 2012; 70 (5) :301-307
URL: http://tumj.tums.ac.ir/article-1-114-fa.html
URL: http://tumj.tums.ac.ir/article-1-114-fa.html
باقری سید مرتضی، طاهری محمودرضا. مقایسه سرعت حداکثر سیستولی شریان کاورنوزال پنیس قبل و بعد از تزریق پاپاورین در اختلال نعوظ. مجله دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران. 1391; 70 (5) :301-307
1- بیمارستان هاشمی نژاد دانشگاه علوم پزشکی تهران
2- بیمارستان هاشمی نژاد، دانشگاه علوم پزشکی تهران ،dmrt53@yahoo.com
2- بیمارستان هاشمی نژاد، دانشگاه علوم پزشکی تهران ،
چکیده: (13811 مشاهده)
زمینه و هدف: اختلال عملکرد جنسی در
مردان، ممکن است ناشی از ناکافی بودن نعوظ با منشای عروقی باشد. یکی
از روش‌های تشخیص آن،
تزریق داخل سینوزوییدی پاپاورین و سپس بررسی شریان کاورنوزال پنیس با استفاده از
سونوگرافی داپلر است. در این مطالعه رابطه میان Peak Systolic Velocity (PSV) شریان
کاورنوزال قبل از تزریق پاپاورین و ناتوانی جنسی با علت عروقی بررسی گردیده است.
روش بررسی: این مطالعه در سال‌های 1389 و 1390 در بیمارستان هاشمی‌نژاد تهران در قالب یک مطالعه کارآزمایی بالینی خود شاهد شونده (Self-controlled) انجام شده است. جمعیت مورد مطالعه بیماران مبتلا به اختلال نعوظ می‌باشد. با استفاده از دستگاه سونوگرافی PSV شریان کاورنوزال پنیس ثبت شده و در مرحله بعد بیماران 40 تا 80 میلی‌گرم پاپاورین دریافت کرده و مجدداً PSV شریان کاورنوزال ثبت گردید. نتایج به‌دست‌آمده در قبل و بعد از تزریق با یک‌دیگر مقایسه شد.
یافته‌ها: 90 بیمار مذکر با میانگین سنی 7/13±7/47 سال وارد مطالعه شدند. پاسخ به تزریق پاپاورین در 5/45% (41 بیمار) مثبت بود. میانگین PSV قبل از تزریق برابر با cm/s65/5±68/14 و بعد از تزریق cm/s8/18±74/53 بود (001/0P<). در گروه بیماران با اختلال نعوظ شریانی، PSV قبل از تزریق با حد تمایز PSV معادل cm/s10 مقایسه و بررسی گردید. بر این اساس مقدار حساسیت این حد تمایز 50% و ویژگی آن 100% می‌باشد.
نتیجه‌گیری: میزان PSV قبل از تزریق معادل cm/s10 به‌عنوان حد تمایز جهت افتراق علل شریانی اختلال نعوظ از حساسیت لازم برخوردار نیست ولی ویژگی بالایی دارد.
روش بررسی: این مطالعه در سال‌های 1389 و 1390 در بیمارستان هاشمی‌نژاد تهران در قالب یک مطالعه کارآزمایی بالینی خود شاهد شونده (Self-controlled) انجام شده است. جمعیت مورد مطالعه بیماران مبتلا به اختلال نعوظ می‌باشد. با استفاده از دستگاه سونوگرافی PSV شریان کاورنوزال پنیس ثبت شده و در مرحله بعد بیماران 40 تا 80 میلی‌گرم پاپاورین دریافت کرده و مجدداً PSV شریان کاورنوزال ثبت گردید. نتایج به‌دست‌آمده در قبل و بعد از تزریق با یک‌دیگر مقایسه شد.
یافته‌ها: 90 بیمار مذکر با میانگین سنی 7/13±7/47 سال وارد مطالعه شدند. پاسخ به تزریق پاپاورین در 5/45% (41 بیمار) مثبت بود. میانگین PSV قبل از تزریق برابر با cm/s65/5±68/14 و بعد از تزریق cm/s8/18±74/53 بود (001/0P<). در گروه بیماران با اختلال نعوظ شریانی، PSV قبل از تزریق با حد تمایز PSV معادل cm/s10 مقایسه و بررسی گردید. بر این اساس مقدار حساسیت این حد تمایز 50% و ویژگی آن 100% می‌باشد.
نتیجه‌گیری: میزان PSV قبل از تزریق معادل cm/s10 به‌عنوان حد تمایز جهت افتراق علل شریانی اختلال نعوظ از حساسیت لازم برخوردار نیست ولی ویژگی بالایی دارد.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
