مجله دانشکده پزشکی

آسینتوباکتر از باسیل های گرم منفی روده ای (GNB)، کپسول دار، غیر متحرک و هوازی است. عوامل خطرزا در عفونت های بیمارستانی توسط این میکروب عبارتند از: طول مدت بستری، جراحی، عفونت قبلی، کلونیزاسیون مدفوعی، درمان با آنتی بیوتیک های وسیع الطیف، تغذیه وریدی، کاتتر ادراری، بستری در بخش سوختگی و مراقبت های ویژه (ICU) و تهویه مکانیکی. شیوع عفونت با این میکروب و نیز مقاومت آن به درمان آنتی بیوتیکی در دو دهه گذشته رو به تزاید می باشد. وقوع عفونت به حالت مننژیت پدیده ای ناشایع بوده و در صورت بروز اغلب متعاقب اقدامات جراحی اعصاب رخ می دهد. در این مقاله ما یک مورد مننژیت آسینتوباکتر بیمارستانی را معرفی می نمائیم. بیمار مورد نظر بعلت اختلال اکلوزیون دندان ناشی از ترومای دوران کودکی مورد عمل جراحی ترمیمی در ناحیه استخوان ماگزیلا قرار گرفت. مننژیت پس از عمل توسط این میکروب با مقاومت چند دارویی (MDR) بود. درمان با مجموعه ایمی پنم/سیلاستاتین و آمیکاسین با پاسخ مناسبی همراه بود اما متاسفانه با عارضه سمیت گوشی آمیکاسین توام گردید.