مجله دانشکده پزشکی

مقدمه: اشعه لیزر به دلیل برش ظریف همراه با هموستاز بهتر، شرایط استریل بیشتر و کاهش عوارض بعد از عمل، جراحی های راه هوایی را آسان نموده ولی کنترل بیهوشی و حفظ راه هوایی به دلیل خطر آتش سوزی مشکل می باشد. در این مطالعه دو روش بیهوشی عمومی تکنیک آپنه و ونتیلاسیون کنترل مداوم با لوله پوشش دار مورد مقایسه و بررسی قرار گرفت.

مواد و روشها: دو گروه 25 نفری از بیماران کاندید لیزر تراپی در سنین 60-10 سال و ASA کلاس I-II با وزن کمتر از 100 کیلوگرم را با دو روش فوق تحت بیهوشی عمومی قرار دادیم. مشکلات بیماران تنگی ساب گلوت، ندول های طنابی صوتی و انسداد اوروفارنکس بود. داروهای القا بیهوشی و نگهداری آن در هر دو گروه یکسان بود. مانیتورنیگ ها شامل NIBP، ECG، پالس اکسی متر و کاپنوگراف بود. یافته ها: تغییرات همودینامیک هر دو گروه یکسان بود و در هیچ مورد هیپوکسمی یا دیس ریتمی نداشتیم. در گروه تکنیک آپنه اکثر اعمال جراحی در 3-2 نوبت آپنه انجام می شد و طول مدت آپنه حدود 4-2 دقیقه بود. در گروه تکنیک آپنه Peteco2 قبل از آپنه 28-24 mmHg بود که هیپرکاپنی خطرناک و طولانی مدت ایجاد نشد. زمان لیزرتراپی گروه آپنه 10-9 دقیقه کوتاه تر از گروه لوله پوشش دار بود.

 نتایج: اکثر جراحان روش تکنیک آپنه را بسیار عالی دانسته و آن را بر روش لوله پوشش دار به دلیل کاهش دقت لیزر تراپی ترجیح می دادند. در کل می توان روش تکنیک آپنه را در لیزر تراپی راه هوایی فوقانی ارجح دانست.