مجله دانشکده پزشکی

آلودگی به انگلهای روده ای در تمام نقاط دنیا کم و بیش وجود دارد. با وجود پیشرفت های علمی وسیعی که در دهه های گذشته، موجب کاهش ابتلا و مرگ و میر از بیماریهای انگلی شده است، هنوز هم عفونت های انگلی یکی از بزرگترین مشکلات مهم بهداشتی و اجتماعی اغلب کشورهای در حال توسعه می باشد. در این تحقیق کودکان 60-25 ماهه شهرستان ساوه انتخاب و شیوع بیماریهای انگلی روده ای و اثر درمان دارویی بر روی موارد آلوده مورد ارزیابی قرار گرفت. در این تحقیق از روش نمونه گیری تصادفی استفاده شد که سعی گردید تا حد امکان از 10 الی 15 درصد هر روستا نمونه گیری شود و در ناحیه شهری برحسب موارد رجوع به بیمارستان شهید مدرس منظور گردید. در ناحیه روستایی، کل نمونه گرفته شده از اطفال 1043 نفر بود که 637 (61/2%) آلوده بودند که شایعترین آلودگی انگلی روده ای، ژیاردیا بوده و همچنین در ناحیه شهری از 436 نفر نمونه گرفته شده تعداد اطفال آلوده 328 نفر (52/3%) بود که شایع ترین آلودگی انگلی روده ای مربوط به آنتامبا هیستولیتیکا می باشد. در آزمایشاتی که به عمل آمد، آلودگی با هفت نوع انگل شامل ژیاردیا، آنتامباهیستولیتیکا، آنتامباکلی، اکسیور، آسکاریس، همینولپیس نانا و تنیاساژیناتا در کودکان مشاهده گردید. جهت درمان موارد آلوده یاد شده از داروهای استفاده شده که درمان آلودگی به ژیاردیا مترونیدازول 87/5% و فورازولیدون 66/7% اثر درمانی نشان دادند. داروی مترونیدازول در درمان آلودگی به آنتامبا هیستولیتیکا (88/2%) و مترونیدازول+پارامومایسین 100% اثر درمانی داشتند در درمان کودکان آلوده به اکسیور دو داروی مبندازول و پپروینیوم پاموات اثر درمانی برابر 100% نشان دادند. داروی مبندازول در آلودگی به آسکاریس اثر درمانی برابر 88/9 نشان داد. نیکلوزامید در درمان به آلودگی همینولپیس نانا 100% و تنیاساژیناتا 75% اثر درمانی داشت. بازگشت آلودگی بعد از مدت 3 ماه در کودکان درمان شده در حدود 20/9% بود که شایع ترین آلودگی انگلی روده ای مربوط به اکسیور می باشد. با استفاده از روش تن سنجی در گروه تحت درمان موفق دارویی و کودکان آلوده (شاهد)، میانگین وزن کودکان تحت درمان بیشتر از کودکان آلوده بود، در صورتی که میانگین قد تفاوت عمده ای را نشان نداد.