مجله دانشکده پزشکی

این پژوهش یک مطالعه نیمه تجربی است که جهت بررسی و مقایسه تاثیر دو روش مستقیم و غیر مستقیم آموزش بهداشت بر آگاهی و نگرش دانشجویان پسر دانشگاه پیام نور مرکز سقز در زمینه ایدز در شهر سقز و در سال 1372 انجام گرفت. روش نمونه گیری در این مطالعه، روش نمونه گیری تصادفی بوده و 106 نفر دانشجو از میان 218 نفر جامعه آماری انتخاب و بطور تصادفی به دو گروه مساوی تقسیم شدند. گروه اول با استفاده از روش مستقیم آموزش بهداشت (سخنرانی همراه با وسایل آموزشی نوری دیداری) و گروه دوم با استفاده از روش غیرمستقیم آموزش بهداشت (خودآموز) تحت آموزش قرار گرفتند. ابزار گردآوری اطلاعات در این مطالعه پرسشنامه بوده که از چهار بخش (مشخصات عمومی، منابع کسب اطلاعات، آگاهی، نگرش) تشکیل شده بود. پس از انجام آزمون اولیه برنامه آموزشی طی سه هفته به اجرا درآمد و چهار هفته پس از اتمام برنامه آموزشی، آزمون ثانویه انجام شد. سپس اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از روشهای آماری تجزیه و تحلیل گردید. یافته های پژوهش نشان داد که در هر دو روش بین میزان آگاهی و نگرش واحدهای مورد پژوهش در قبل و بعد از اجرای برنامه آموزشی تفاوت معنی داری وجود دارد. همچنین یافته های پژوهش نشان داد که بین دو روش مستقیم و غیر مستقیم از نظر تاثیر بر افزایش میزان آگاهی تفاوت معنی داری وجود ندارد، ولی از نظر نگرش تفاوت معنی دار بوده و روش مستقیم بیش از روش غیرمستقیم بر تغییر نگرش واحدهای مورد پژوهش تاثیر داشته است.