ویروسهای اینفلونز، بخصوص ویروس اینفلوانزای نوع A ، بعلت دارا بودن ژنوم سگمانته و در نتیجه استعداد و آمادگی خاص برای رکمبیانسیون ژنتیک و موتاسیون دائماً از نظر آنتی ژنهای هماگلوتینین و نورامینیداز در حال تغییر می باشد. چون برای ویروسهای تغییر یافته، در بدن افراد آنتی بادی وجود ندارد و یا با عیار مؤثر موجود نیست بنابراین ویروس تغییر یافته به سرعت منتشر می شود و بیماری اینفلوانزا عالمگیر می گردد و گاهی مرگ و میر ناشی از آن به میلیونها نفر سر می زند. از این جهت است که مقامات سازمان جهانی بهداشت دائماً نگران تغییرات ویروسهای اینفلوانزا بوده و مراقبت ویرولوژیکی اپیدمی های بیماری اینفلونزا را اکیداً توصیه می نماید. بعبارت دیگر لازم است ساختمان هماگلوتینین و نورامینیداز ویروس مولد هر اپیدمی اینفلوانزا، از طریق مقایسه با سایر شیفت ها و دریفت های آنتیژنیکی ویروسهای اینفلوانزا مورد مطالعه قرار گیرد. ضمن مطالعه سویه های بدست آمده از اپیدمی های جدید، اگر به شیفت یا دریفت آنتیژنیکی تازه ای برخورد شود باید نمونه آن فوراً به یکی از مراکز بین المللی اینفلوانزا فرستاده شود زیرا اگر این مرکز در مقایسه سویه های تغییر یافته ، که از ممالک یا نقاط مختلف دریافت کرده است آنها را مشابه هم بیابد، ظهور و بارز شدن و شروع انتشار شیفت و یا دریفت آنتی ژنیکی جدیدی از ویروس اینفلونزا مسلم می گردد و سازمانهای مسئول بموقع می توانند برای آن، واکسن تهیه کنند. با توجه به مطالب فوق سویه های ویروس اینفلونزا که در زمستان سال 1977 از بیماران اینفلونزائی تهران جدا شده بود، از نظر ساختمان هماگلوتینین و نورامینیداز ، با شیفت آنتیژنیکی A/Hong Kong/8/68(H3N2) و پنج دریفت آنتی ژنیکی وابسته به همین شیفت مقایسه گردید و قرابت آنها به دریافت آنتی ژنیکی A/Victoria/3/75(H3N2) به اثبات رسد. نتیجه این مطالعه و نمونه های ویروسی به مرکز جهانی اینفلوانزا، مستقر در CDC. (آتلانتا - جورجیا) ارسال شد.