1- درمان طبی کاتاراکت اگر چه در مراحل ابتدایی خود قرار دارد در مواردی نتایج شگفت انگیزی به بار آورده است.2- بعضی کاتاراکتها چنانچه از نظر علت درمان شوند توقف پذیرفته و گاهی بهبود کامل می یابند مثل کاتاراکتهای ناشی از اسیدوز که معلول اختلال در دهیدراتاسیون عدسی می باشند و کاتاراکت های ناشی از شروع دیابت با کورتون درمانی طولانی - کاتاراکتهای خفیف ناشی از تابش اشعه ماوراء بنفش 3- از آنجا که هر آب مرواریدی پاتوژنز خاصی دارد درمان آن در مرحله اول درمان اصلی و پس از برطرف کردن علت درمان اختلالات و تغذیه و متابولیسم عدسی است.4- با توجه به نقش گلوکز اسیدهای آمینه و ویتامین ها در متابولیسم عدسی و نیز بروز کاتاراکت و در نظر گرفتن این امر که در آغاز آب مروارید مایع زلالیه کم می شود می توان این مواد را به زلالی افزود ( از راه قطرات چشمی) و از اختلال متابولیسم عدسی تا حدود ممکن جلوگیری کرد. افزودن جریان مایع زلالیه به ملاحظاتی صلح آمیز نیست .5- ید به علت خاصیت ضد تصلب و نیز بهبود وضع عروق در درمان کاتاراکت نقش مهمی دارد مصرف سیستئین و سیستامین و Viceins به شرط آنکه به موقع مصرف شوند خالی از اهمیت نمی باشد . مصرف سیستئین در کاتاراکت های نعلبکی شکل قدقن است و در سایر موارد بایستی با کنترل فشار چشم صورت گیرد. به عکس مصرف این دارو کاتاراکت های ناشی از اشعه ماوراء بنفش را تخفیف می دهد.6- همه این داروها را می توان از راه موضعی به دو طریق تقطیر و الکتروفرز به کار برد که البته مزیتی نسبت به هم ندارند و طریقه دوم صرفاً در مراکز درمانی صورت می گیرد. ویتامینها و پروتئینها را از راه عمومی هم می توان مصرف کرد. البته درمان دارویی در کاتاراکتهای خفیف سنی آثار خیلی کمی دارد.7- مصرف اکسیژن از راه عمومی بخصوص رکتوم بعلت ایجاد سطح بیشتر و طولانی تر در خون و موضعی و نیز تزریق زیر ملتحمه بعلت بهبود متابولیسم عدسی با توجه به اهمیت خاص این ماده در زندگی نسوج پایه مهم دیگری در درمان طبی کاتاراکت می باشد. اکسیژن را می توان از راه موضعی به وسیله جریان اکسیژن از راه قرنیه به عدسی رساند.8- نتایجی که با توجه به پاتوژنز بیمار در غرب و شرق بدست آمده و مخصوصاً مطالعات را بینویچ و همکارانش در متجاوز از 15 سال نشان می دهد که درمان طبی کاتاراکت در آینده دور یا نزدیک جای درمان جراحی لااقل در بسیاری از موارد خواهد گرفت. هم امروز نیز بعضی کاتاراکتهای دارویی ناشی از اشعه ماوراء بنفش و اختلالات الکترولیتی قابل درمان هستند، تجربیات انجام شده در حیوانات نیز مؤید این امر می باشند بعلاوه اطبای قدیم ایران نیز در این مورد تجاربی داشتند که از چگونگی آنها زیاد آگاه نیستیم.