در این مقاله نخست از اثرات فیزیولوژیک هرمون گلوکاگون مترشحه از سلولهای آلفای پانکراس بحث شده است و سپس درباره اثرات فارماکولوژیک آن از این خصوصیات صحبت شده است.1- مدت ادامه اثر قلبی گلوکاگون از کاتکولامین ها اندکی طولانی تر است.2- انسداد گیرنده بتا در قلب توسط داروهای مسدد این گیرنده مانع بروز عمل قلبی گلوکاگون نیست.3- تجویز هرمون موجب بروز آریتمی در قلب نشده و با وجود اثرات اینووکرونوتروپ مثبت موجب افزایش حساسیت و خودکاری در عضله قلب انسان نمی شود.4- موجب افزایش مصرف اکسیژن وسیله عضله قلب می شود.5- مقاومت عروقی را کاهش داده و شدت گردش خون در اکثر بسترهای عروقی افزایش می یابد (بخصو در عروق کلیه ها). با توجه به این خصوصیات و مزایای گلوکاگون بر کاتکولامین هاست که موارد استعمال بالینی فرق را برای آن پیشنهاد کرده و از آن استفاده می کند.