دوره 32، شماره 9 - ( 7-1354 )                   جلد 32 شماره 9 صفحات 212-204 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

جلالی محمود. شناخت کروموزم اضافی در سندرم موریوس والدن اشترم (MOROUS WALDENSTROM) توسط رنگ آمیزی گیمسا(GIEMSA) و سانترومر(CENTROMER) بر روی کروموزم در نزد انسان. مجله دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران. 1354; 32 (9) :204-212

URL: http://tumj.tums.ac.ir/article-1-2049-fa.html


چکیده:   (5354 مشاهده)
نشانه سندرم والدن اشترم در انسان داشتن یک گلوبولین ویژه با وزن مولکولی زیاد در سرم خون است. اکثر پژوهندگان یک کرومزوم اضافی در برخی از سلولهای خون و یا مغز استخوان افراد مبتلا به سندرم والدن اشترم پیدا نموده اند که به گروههای مختلف کروموزومی نسبت داده شده است. چون توسط روشهای رنگ آمیزی گیمسا و سانترومر شناخت یکایک کروموزومها به سادگی صورت می گیرد، برای اولین بار برای شناخت کروموزوم اضافی از دو روش فوق استفاده گردیده است.از 192 سلول متافازی که از کشت یاخته های خون حاصل شده است مجموعاً پنج سلول با کروموزومهای غیر طبیعی به این شرح مشخص گردید.1- دو سلول باتری زمی در کروموزومهای ,XY, A+A47 کرومزوم اضافی در هر دو سلول متاسانتریک بوده و بزرگتر از جفت کروموزوم یک می باشد.2- دو سلول باتری زمی در کروموزومهای XY C+C47 کروموزوم اضافی در یک سلول برابر اندازه کروموزوم 7 و در سلول دیگر کوچکتر از جفت دوازده می باشد. هر دو کروموزوم سوب متاسانتریک می باشد.3- یک سلول باتری زمی در گروه C و منوزومی در کروموزومهای گروه ,XY, C+G-46 کروموزوم اضافی گروه C سوب متاسانتریک است. این سلول فقط یک عدد کروموزوم 21 دارد.از بررسی های مختلف این نتیجه گیری حاصل می گردد که سندرم والدن اشترم همیشه یک کروموزوم معین ، به مقدار اضافی موجود نمی باشد. علت ایجاد کروموزوم اضافی به احتمال زیاد وجود غلظت زیاد سلولهای ریتکواند وتلیال تشخیص داده می شود که موجب جدا نشدن برخی از کروموزومها در مرحله متافاز تقسیم سلولی می گردد.

متن کامل [PDF 457 kb]   (1204 دریافت)    

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2024 , Tehran University of Medical Sciences, CC BY-NC 4.0

Designed & Developed by : Yektaweb