بزرگترین اختصاص گواناز تحول آن در جریان بیماریهای کبدی است، در یرقانهای عفونی همراه با نکروز سلول کبدی مقدار آن افزایش می یابد و در نوع انسدادی تغییر نمی کند.در سیروزها در مرحله جبرانی تغییری را نشان نمی دهد در صورتیکه در مرحله غیر جبرانی افزایش می یابد، در سرطانهای کبد اگر بدون یرقان باشند افزایش نخواهد یافت ولی در جریان یرقان مقدار آن زیاد می شود. در انسدادهای خارج کبدی که باعث یرقان انسدادی شوند، افزایش آن چشمگیر است.