آزمایشهای الکترودیاگنوستیک با آنکه در راه تکامل خود سیر می کنند در حالات زیر می توانند برای چشم پزشکان دارای ارزش تشخیص باشد:1- در مواردی که آزمایشات سوبژکنیو بعلت همکاری و یا بعلت قلت سن بیمار قابل اعتماد نباشد.2- در مواردی که معاینه و مشاهده ته چشم بعلت عدم کدورت قسمت های قدام و یا میانی چشم مشکل و یا غیر ممکن باشد.3- در تشخیص پیش آگهی اختلالات عروقی ته چشم4- در تشخیص مراحل اولیه و پیش آگهی بیماریهای وراثتی و دژنراتیورتین5- برای پیش گیری عوارض و خطرات ناشی از مسمومیت با داروها 6- برای کسب اطلاع از چگونگی عمل رتین در مواردی که با وسائل موجود ضایعات ته چشمی مشاهده نگردد.