Najafi S, Mohammadzadeh M, Monsef Esfahani H, Meighani G, Rezaei N. The effect of Purslane in the treatment of recurrent aphthous stomatitis. Tehran Univ Med J 2013; 71 (2) :102-108
URL:
http://tumj.tums.ac.ir/article-1-25-fa.html
نجفی شمسالملوک، محمدزاده مهسا، منصف اصفهانی حمیدرضا، میقانی قاسم، رضایی نیما. بررسی اثر عصاره گیاه خرفه در درمان مبتلایان آفت راجعه دهانی. مجله دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران. 1392; 71 (2) :102-108
URL: http://tumj.tums.ac.ir/article-1-25-fa.html
1- مرکز تحقیقات دندا نپزشکی دانشکده دندا نپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران
2- گروه آموزشی بخش بیمار یهای دهان دانشکده دندا نپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران ، mahsa_mohammadzade@yahoo.com
3- گروه شیمی دارویی دانشکده داروسازی دانشگاه علوم پزشکی تهران
4- گروه اطفال دانشکده دندا نپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران
5- مرکز تحقیقات نقص ایمنی مرکز طبی کودکان دانشگاه علوم پزشکی تهران
چکیده: (9165 مشاهده)
زمینه و هدف: التهاب دهانی (استوماتیت) آفت راجعه از بیماریهای شایع دهان در سرتاسر جهان با اتیولوژی نامشخص و بدون درمان قطعی است. از آنجاییکه گیاه خرفه، منبع غنی از آنتیاکسیدان، توأم با خاصیت ضدالتهابی است، هدف مطالعهی کنونی، بررسی اثربخشی گیاه خرفه در درمان استوماتیت آفتی راجعه میباشد.
روش بررسی: 50 بیمار مبتلا به استوماتیت آفتی راجعه برای این مطالعهی کارآزمایی بالینی سه سو کور، پلاسبو- کنترل انتخاب شدند. بیماران به صورت تصادفی به دو گروه (A و B) تقسیم شدند. گروه A از پلاسبو و گروه B از داروی خرفه به مدت سه ماه استفاده کردند. میزان درد بر اساس Visual Analogue Scale (VAS)، فواصل زمانی بین بروز ضایعات، تعداد ضایعات و مدت زمان بهبودی، در آغاز مطالعه و ماه یک، دو و سه سنجیده شد.
یافتهها: میزان تسکین درد در گروه مورد، بهطور معنیداری بیشتر از گروه شاهد بود (001/0P<). میانگین تفاوت تعداد ضایعات قبل و بعد از درمان از لحاظ آماری معنیدار نبود. میانگین تفاوت مدت زمان بهبود در دو گروه از لحاظ آماری معنیدار بود (001/0P<). فواصل زمانی بین بروز ضایعات از 88/17 روز در گروه مقایسه به 12/33 روز در گروه مداخله افزایش یافت که از لحاظ آماری معنیدار میباشد.
نتیجهگیری: بررسی اثربخشی گیاه خرفه در درمان استوماتیت آفتی راجعه نشان میدهد که داروی مورد مطالعه، هم از نظر تحمل و سادگی استفاده بیماران و هم از لحاظ عدم بروز عوارض جانبی و تأثیر قابل توجه در بهبود ضایعات دارای برتریهایی نسبت به داروهای رایج بود.