دوره 69، شماره 2 - ( 2-1390 )
جلد 69 شماره 2 صفحات 117-113 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
E F, B S, S E, MJ Z, MR G. Miniplating of metacarpal fractures: an outcome study. Tehran Univ Med J 2011; 69 (2) :113-117
URL: http://tumj.tums.ac.ir/article-1-265-fa.html
URL: http://tumj.tums.ac.ir/article-1-265-fa.html
فلاح احسان، سیاوشی بابک، عبادی صفورا، زهتاب محمد جواد، گلبخش محمدرضا. شکستگی متاکارپ با پیچ و پلاک مینیاتوری: بررسی پیامدهای جراحی. مجله دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران. 1390; 69 (2) :113-117
احسان فلاح* 
1، بابک سیاوشی2 ، صفورا عبادی3 ، محمد جواد زهتاب4 ، محمدرضا گلبخش2
1، بابک سیاوشی2 ، صفورا عبادی3 ، محمد جواد زهتاب4 ، محمدرضا گلبخش2
1- گروه ارتوپدی بیمارستان سینا دانشگاه علوم پزشکی تهران ، fallah_e@razi.tums.ac.ir
2- گروه ارتوپدی بیمارستان سینا دانشگاه علوم پزشکی تهران
3- گروه فیزیوتراپی دانشکده توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی تهران
4- گروه ارتوپدی بیمارستان سینا دانشگاه علوم پزشکی تهران
2- گروه ارتوپدی بیمارستان سینا دانشگاه علوم پزشکی تهران
3- گروه فیزیوتراپی دانشکده توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی تهران
4- گروه ارتوپدی بیمارستان سینا دانشگاه علوم پزشکی تهران
چکیده: (9451 مشاهده)
زمینه و هدف: تروما به دست بسیار شایع است و در نتیجه شکستگی متاکارپ نادر نیست. بعضی از این شکستگی‌ها نیاز به درمان جراحی دارند. با توجه به متعدد بودن روش‌های جراحی موجود برای درمان این نوع شکستگی و از طرفی مهم بودن نیاز به بازگشت کامل عملکرد و بازگشت سریع این افراد به کار که بیشتر از قشر کارگر و یا ورزشکاران هستند، در این تحقیق، به بررسی پیامد درمان این شکستگی‌ها با پیچ و پلاک مینیاتوری برآمدیم.
روش بررسی: در این مطالعه 18 بیمار مراجعه‌کننده به بیمارستان سینا بین سال‌های86 تا 89 که دچار شکستگی متاکارپ باز یا خرد شده بوده‌اند تحت درمان فیکساسیون با پیچ و پلاک مینیاتوری قرار گرفتند که در نهایت 14 بیمار با 17 متاکارپ شکسته مورد بررسی قرار گرفتند.
یافته‌ها: از 14 بیمار 13 بیمار جوش‌خوردگی کامل داشتند. بیمار با عدم جوش‌خوردگی تحت جراحی مجدد و گرافت استخوانی قرار گرفت. چهار بیمار دچار کاهش اکستانسیون (Extensor lag) به میزان 15 درجه شدند که با اختلال عملکردی برای بیمار همراه نبود. دو بیمار دچار سفتی مفصل شدند که با ارجاع به فیزیوتراپی بهبود یافتند. یک بیمار دچار بازشدگی مجدد زخم و ترشح شد که با دبریدمان و درمان آنتی‌بیوتیک بدون خروج پلاک بهبود یافت. شش بیمار از برجستگی جسم سخت شکایت داشتند که بدون عارضه برای آن‌ها خارج شد و در نهایت 79% رضایت کامل از نتایج درمان وجود داشت.
نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج مطالعه حاضر و علی‌رغم عوارض ذکر شده به نظر می‌رسد درمان با پیچ و پلاک مینیاتوری برای بیماران دچار شکستگی خرد شده (Comminuted) متاکارپ، درمان مناسبی باشد.
روش بررسی: در این مطالعه 18 بیمار مراجعه‌کننده به بیمارستان سینا بین سال‌های86 تا 89 که دچار شکستگی متاکارپ باز یا خرد شده بوده‌اند تحت درمان فیکساسیون با پیچ و پلاک مینیاتوری قرار گرفتند که در نهایت 14 بیمار با 17 متاکارپ شکسته مورد بررسی قرار گرفتند.
یافته‌ها: از 14 بیمار 13 بیمار جوش‌خوردگی کامل داشتند. بیمار با عدم جوش‌خوردگی تحت جراحی مجدد و گرافت استخوانی قرار گرفت. چهار بیمار دچار کاهش اکستانسیون (Extensor lag) به میزان 15 درجه شدند که با اختلال عملکردی برای بیمار همراه نبود. دو بیمار دچار سفتی مفصل شدند که با ارجاع به فیزیوتراپی بهبود یافتند. یک بیمار دچار بازشدگی مجدد زخم و ترشح شد که با دبریدمان و درمان آنتی‌بیوتیک بدون خروج پلاک بهبود یافت. شش بیمار از برجستگی جسم سخت شکایت داشتند که بدون عارضه برای آن‌ها خارج شد و در نهایت 79% رضایت کامل از نتایج درمان وجود داشت.
نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج مطالعه حاضر و علی‌رغم عوارض ذکر شده به نظر می‌رسد درمان با پیچ و پلاک مینیاتوری برای بیماران دچار شکستگی خرد شده (Comminuted) متاکارپ، درمان مناسبی باشد.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
