چکیده: (5030 مشاهده)
خلاصه و نتیجه: در سرم شناسی سیفیلیس می توان پنج یا دست کم چهار پادتن مختلف را به شرح زیر:
1- پادتن تشخیصی یا رآژین. 2- پادتن ضد پروتئین اسپیروکت. 3- آگلوتی نین. 4- پادتن بی حرکت کننده یا ایموبیلیزین. 5- پادتن چسباننده به روش مختلف مورد بررسی قرار داد آنچه به وسیله آزمایش گیت گین آشکار می گردد پادتن ترپونم نیست بلکه پادتن پروتئین اسپیروکت بشمار می رود.
آزمایش چونی (کالیتاتیف) T.P.I در بیمارانی که درمان شده اند دارای همان ارزش تشخیصی و حکم قطعی نمی باشد و به وسیله یک بار آزمایش فقط در موارد معدودی می توان به اثرات درمان پی برد بنابراین در اینگونه موارد باید آزمایش مکرراً انجام شود و هرگاه نتیجه پیوسته منفی باشد دارای ارزش است.
در همه موارد سیفیلیس های دیررس بنا بر آمارهائی که اخیراً انتشار یافته است با اینکه ظاهراً درمان بقدر کفایت انجام شده اما نتیجه آزمایش T.P.I همچنان مثبت مانده است چنانکه در میان 311 بیمار بغیر از آنهائیکه دارای عوارض اول یا دوم سیفیلیس بوده اند در دیگران فقط در 28 مورد نتیجه آزمایش T.P.I بطور واضح منفی مانده است بنابراین فقط به کمک آزمایشهای سرم شناسی به زحمت می توان به نتیجه قطعی درمان پی برد نظر به اشکالاتی که آزمایش چندی (کانتیتاتیف) در بر دارد می توان جریان پیشرفت درمان را به وسیله آزمایش ثبوت کمپلمان با اسپیروکت رایتر تعقیب نمود.