دوره 71، شماره 1 - ( 1-1392 )
جلد 71 شماره 1 صفحات 30-24 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
S O, A B, Y A, V N. Respiratory and blood responses following intratracheal instillation of titanium dioxide nanoparticles in rabbits. Tehran Univ Med J 2013; 71 (1) :24-30
URL: http://tumj.tums.ac.ir/article-1-34-fa.html
URL: http://tumj.tums.ac.ir/article-1-34-fa.html
استادهادی ستار، بختیاریان اعظم، عزیزی یاسر، نیکویی وحید. واکنش‌های ریوی و خونی در خرگوش به‌دنبال تجویز داخل تراشه‌ای نانو ذرات دی‌اکسید‌تیتانیوم. مجله دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران. 1392; 71 (1) :24-30
ستار استادهادی1 
، اعظم بختیاریان1 ، یاسر عزیزی2 ، وحید نیکویی* 3
، اعظم بختیاریان1 ، یاسر عزیزی2 ، وحید نیکویی* 3
1- گروه فارماکولوژی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران
2- گروه فیزیولوژی دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران
3- گروه فارماکولوژی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران ،nikoui@razi.tums.ac.ir
2- گروه فیزیولوژی دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران
3- گروه فارماکولوژی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران ،
چکیده: (7767 مشاهده)
زمینه و هدف: از مواد نانو به‌صورت وسیعی در زندگی روزمره استفاده می‌شود. هدف از مطالعه حاضر بررسی سمیت ریوی نانو ذره دی‌اکسید‌تیتانیوم (TiO2) در خرگوش می‌باشد.
روش بررسی: در این بررسی 18 خرگوش نر به‌صورت تصادفی به سه گروه تقسیم شدند. گروه‌های اول و دوم µl50 از محلول نانودیاکسیدتیتانیوم با اندازه nm20 را به‌ترتیب با دوزهای 50 و mg/kg100 به‌صورت تزریق تدریجی داخل نای دریافت کردند. گروه سوم فقط µl50 نرمال سالین دریافت کرد. در زمان‌های قبل از تزریق و روزهای 10، 17 و 24 پس از تزریق، از قفسه‌سینه عکس رادیوگرافی تهیه شد. در روز 24 پس از تزریق، حیوانات بیهوش شده و نمونه‌گیری از خون و بافت ریه انجام گردید.
یافته‌ها: بررسی رادیوگرافی نشان داد که در گروه‌های دریافت‌کننده نانودیاکسیدتیتانیوم نسبت به گروه کنترل افزایش پیش‌رونده‌ای در فیبروز ریوی مشاهده می‌گردد که این رخداد در روز 24 بعد از تزریق به حداکثر رسید. در بررسی میکروسکوپی، افزایش سلول‌های التهابی در بافت بینابینی ریه و هم‌چنین آمفیزم ریوی مشاهده گردید. در گروه‌های دریافت‌کننده نانودیاکسیدتیتانیوم میزان آنزیم‌های کبدی، گلبول‌های سفید و هماتوکریت نسبت به گروه کنترل بالاتر بود (05/0P≤). در مورد غلظت پلاسمایی کراتینین تفاوت معنی‌داری بین گروه‌های مختلف مشاهده نشد (05/0P>).
نتیجه‌گیری: موارد فوق نشان داد که نانو ذرات دی‌اکسید‌تیتانیوم قادر به ایجاد فیبروز و التهاب ریوی و نیز افزایش آنزیم‌های کبدی و سلول‌های التهابی می‌باشند.
روش بررسی: در این بررسی 18 خرگوش نر به‌صورت تصادفی به سه گروه تقسیم شدند. گروه‌های اول و دوم µl50 از محلول نانودیاکسیدتیتانیوم با اندازه nm20 را به‌ترتیب با دوزهای 50 و mg/kg100 به‌صورت تزریق تدریجی داخل نای دریافت کردند. گروه سوم فقط µl50 نرمال سالین دریافت کرد. در زمان‌های قبل از تزریق و روزهای 10، 17 و 24 پس از تزریق، از قفسه‌سینه عکس رادیوگرافی تهیه شد. در روز 24 پس از تزریق، حیوانات بیهوش شده و نمونه‌گیری از خون و بافت ریه انجام گردید.
یافته‌ها: بررسی رادیوگرافی نشان داد که در گروه‌های دریافت‌کننده نانودیاکسیدتیتانیوم نسبت به گروه کنترل افزایش پیش‌رونده‌ای در فیبروز ریوی مشاهده می‌گردد که این رخداد در روز 24 بعد از تزریق به حداکثر رسید. در بررسی میکروسکوپی، افزایش سلول‌های التهابی در بافت بینابینی ریه و هم‌چنین آمفیزم ریوی مشاهده گردید. در گروه‌های دریافت‌کننده نانودیاکسیدتیتانیوم میزان آنزیم‌های کبدی، گلبول‌های سفید و هماتوکریت نسبت به گروه کنترل بالاتر بود (05/0P≤). در مورد غلظت پلاسمایی کراتینین تفاوت معنی‌داری بین گروه‌های مختلف مشاهده نشد (05/0P>).
نتیجه‌گیری: موارد فوق نشان داد که نانو ذرات دی‌اکسید‌تیتانیوم قادر به ایجاد فیبروز و التهاب ریوی و نیز افزایش آنزیم‌های کبدی و سلول‌های التهابی می‌باشند.
واژه‌های کلیدی: نانو ذرات، دی‌اکسید‌تیتانیوم، تزریق تدریجی داخل نای، فیبروز ریوی، پروفایل خونی، آنزیم‌های کبدی، خرگوش
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
