دوره 68، شماره 3 - ( 3-1389 )
جلد 68 شماره 3 صفحات 161-153 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
M H, K M, A M, A B. An optimized mixture of kiwifruit actinidin and trypsin for isolation and culture of endothelial cells from rat aorta. Tehran Univ Med J 2010; 68 (3) :153-161
URL: http://tumj.tums.ac.ir/article-1-359-fa.html
URL: http://tumj.tums.ac.ir/article-1-359-fa.html
حصاری مهوش، منصوری کامران، مصطفایی علی، بیدمشکی پور علی. آمیزه مناسبی از اکتینیدین میوه کیوی و تریپسین برای جداسازی و کشت سلول‌های اندوتلیال آئورت موش صحرایی. مجله دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران. 1389; 68 (3) :153-161
آمیزه مناسبی از اکتینیدین میوه کیوی و تریپسین برای جداسازی و کشت سلول‌های اندوتلیال آئورت موش صحرایی
مهوش حصاری1 
، کامران منصوری2 ، علی مصطفایی* 3، علی بیدمشکی پور4
، کامران منصوری2 ، علی مصطفایی* 3، علی بیدمشکی پور4
1- کارشناس ارشد بیولوژی سلولی ملکولی دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه
2- کارشناس ارشد هماتولوژی دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه
3- گروه ایمونولوژی دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه ،amostafaie@kums.ac.ir
4- گروه زیست شناسی، دانشکده علوم، دانشگاه رازی کرمانشاه
2- کارشناس ارشد هماتولوژی دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه
3- گروه ایمونولوژی دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه ،
4- گروه زیست شناسی، دانشکده علوم، دانشگاه رازی کرمانشاه
چکیده: (5669 مشاهده)
زمینه و هدف: آنزیم‌های پروتئولیتیک، خصوصاً کلاژنازها برای هضم ماتریکس خارج سلولی، جداسازی سلول‌ها و کشت اولیه مورد استفاده قرار می‌گیرند. با توجه به مشکلات تخلیص و مقدار کم کلاژنازها در منابع باکتریایی یا جانوری، یافتن منابع جدید و کم هزینه این آنزیم‌ها اهمیت دارد. به‌همین جهت در این مطالعه اکتینیدین که فراوان‌ترین پروتیین میوه کیوی است، تخلیص شد و مخلوط مناسبی از آن و تریپسین برای جداسازی سلول‌های اندوتلیال آئورت موش صحرایی به‌کار رفت.
روش بررسی: سلول‌های اندوتلیال آئورت با استفاده از محلول هضمی شامل غلظت‌های متفاوت اکتینیدین (دو تا 16 میلی‌گرم در میلی‌لیتر) و تریپسین (3/0، 6/0، 2/1 و 4/2 میلی‌گرم در میلی‌لیتر) در زمان‌های مختلف (15 تا 90 دقیقه) جدا شدند و در محیط کشت DMEM کشت داده شدند. سلول‌های جداشده به‌واسطه خصوصیات مورفولوژیک و رنگ‌آمیزی ایمونوسیتوشیمی شناسایی شدند و درصد بقا به‌کمک آزمون تریپان بلو تخمین زده شد.
یافته‌ها: اکتینیدین در غلظت 10 میلی‌گرم در میلی‌لیتر به‌همراه تریپسین با غلظت 2/1 میلی‌گرم در میلی‌لیتر به‌مدت 60 دقیقه توانست سلول‌های اندوتلیال آئورت موش صحرایی را جدا کند. درصد بقای سلول‌های ذکر شده در این شرایط 90% تخمین زده شد. خصوصیات مورفولوژیک و ایمونوسیتوشیمی ماهیت سلول‌های جدا شده به‌عنوان سلول‌های اندوتلیال را تأیید نمود.
نتیجه‌گیری: یافته‌ها نشان داد که مخلوط بهینه اکتینیدین و تریپسین اثرات سمی محسوسی بر سلول‌های جدا شده نداشته و گزینه‌ای مناسب و جدید برای جداسازی سلول‌های اندوتلیال آئورت موش صحرایی است.
روش بررسی: سلول‌های اندوتلیال آئورت با استفاده از محلول هضمی شامل غلظت‌های متفاوت اکتینیدین (دو تا 16 میلی‌گرم در میلی‌لیتر) و تریپسین (3/0، 6/0، 2/1 و 4/2 میلی‌گرم در میلی‌لیتر) در زمان‌های مختلف (15 تا 90 دقیقه) جدا شدند و در محیط کشت DMEM کشت داده شدند. سلول‌های جداشده به‌واسطه خصوصیات مورفولوژیک و رنگ‌آمیزی ایمونوسیتوشیمی شناسایی شدند و درصد بقا به‌کمک آزمون تریپان بلو تخمین زده شد.
یافته‌ها: اکتینیدین در غلظت 10 میلی‌گرم در میلی‌لیتر به‌همراه تریپسین با غلظت 2/1 میلی‌گرم در میلی‌لیتر به‌مدت 60 دقیقه توانست سلول‌های اندوتلیال آئورت موش صحرایی را جدا کند. درصد بقای سلول‌های ذکر شده در این شرایط 90% تخمین زده شد. خصوصیات مورفولوژیک و ایمونوسیتوشیمی ماهیت سلول‌های جدا شده به‌عنوان سلول‌های اندوتلیال را تأیید نمود.
نتیجه‌گیری: یافته‌ها نشان داد که مخلوط بهینه اکتینیدین و تریپسین اثرات سمی محسوسی بر سلول‌های جدا شده نداشته و گزینه‌ای مناسب و جدید برای جداسازی سلول‌های اندوتلیال آئورت موش صحرایی است.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
