دوره 68، شماره 8 - ( آبان 1389 )
جلد 68 شماره 8 صفحات 464-459 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Khorasani G, Hasani O, Farahvash M. Comparison of Septocolumellar Suture (SCS) and Lateral Crural Overlay (LCO) methods on nasal tip projection and rotation in rhinoplasty. Tehran Univ Med J 2010; 68 (8) :459-464
URL: http://tumj.tums.ac.ir/article-1-5651-fa.html
URL: http://tumj.tums.ac.ir/article-1-5651-fa.html
خراسانی قاسمعلی، حسنی امید، فره‌وش محمدرضا. مقایسه دو روش اصلاح نوک بینی در جراحی پلاستیک بینی: بخیه سپتوکلوملار در مقایسه با هم‌پوشانی غضروف تحتانی بینی. مجله دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران. 1389; 68 (8) :459-464
قاسمعلی خراسانی* 
1، امید حسنی2 ، محمدرضا فره‌وش2
1، امید حسنی2 ، محمدرضا فره‌وش2
1- گروه جراحی پلاستیک و ترمیمی، مجتمع بیمارستانی امام‌خمینی، دانشگاه علوم پزشکی تهران ، Khorasani@tums.ac.ir
2- گروه جراحی پلاستیک و ترمیمی، مجتمع بیمارستانی امام‌خمینی، دانشگاه علوم پزشکی تهران
2- گروه جراحی پلاستیک و ترمیمی، مجتمع بیمارستانی امام‌خمینی، دانشگاه علوم پزشکی تهران
چکیده: (6616 مشاهده)
زمینه و هدف: شکل‌دهی به نوک بینی یکی از مراحل دشوار جراحی پلاستیک بینی می‌باشد. هدف از انجام این مطالعه بررسی تاثیر دو روش (SCS)Septo Columellar Suture و Lateral Crural Overlay (LCO) در کاهش پروجکشن نوک بینی و چرخش آن است. روش بررسی: در یک کارآزمایی بالینی یک سویه کور 36 بیمار که کاندید کاهش ارتفاع نوک بینی هستند وارد شدند. بیماران به روش تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. عکس صورت نیم‌رخ بیماران قبل و سه ماه پس از عمل تهیه شد. angle Nasofacial و TP :Ln Ratio برای بررسی پروجکشن و زاویه بینی- لب (angle Nasolabial) و زاویه بینی- کلوملار (Tip columellar angle) برای بررسی چرخش نوک بینی مشخص گردید. هر دو گروه تحت رینوپلاستی باز قرار گرفتند. یافته‌ها: در هر دو روش LCO، SCS، کاهش معنی‌داری در زاویه بینی- صورت و Tip Projection to Length of Nose (TP: Ln Ratio) و افزایش معنی‌داری در Nasolabial angle و زاویه چرخش ایجاد شد. ولی استفاده از روش LCO نسبت به روش SCS موجب افزایش بیشتری در Nasolabial angle (05/3±83/11 در برابر 62/1±56/4) و Rotation angle (22/3±44/11 در برابر 04/1±56/1) و کاهش بیشتر در TP: Ln Ratio گردید (01/0±05/0- در برابر 01/0±03/0-). اما تفاوت ایجاد شده در Nasofacial angle دو گروه اختلاف معنی‌داری نشان نداد. نتیجه‌گیری: هر دو روش مذکور موجب کاهش معنی‌دار، پروجکشن نوک بینی و افزایش معنی‌دار زاویه چرخش نوک بینی شدند. اما روش LCO نسبت به روش SCS موثرتر بود. لذا پیشنهاد می‌شود در جراحی رینوپلاستی در مواردی که به کاهش بیشتری در پروجکشن یا افزایش بیشتری در Rotation نوک بینی نیاز است، از تکنیک LCO برای این کار استفاده شود.
نوع مطالعه: مقاله اصیل |
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
