مجله دانشکده پزشکی

زمینه و هدف: پنومونی باکتریال از مهمترین عوامل مرگ‌و‌میر بوده و تشخیص عامل اصلی به‌خصوص در موارد پلی باکتریال و اتخاذ درمان مناسب مشکل است. هدف از انجام این پژوهش تعیین عوامل مسبب پنومونی پلی‌باکتریال و تعیین الگوی حساسیت ضد میکروبی آن‌ها در بیماران دارای عفونت دستگاه تنفس تحتانی بود.
روش بررسی: پرونده 167 بیمار که از فروردین 1389 تا اسفند 1391با علایم عفونت دستگاه تنفس تحتانی در بیمارستان بقیه‌الله‌الاعظم (عج) شهر تهران بستری شده بودند، به‌صورت مقطعی و گذشته‌نگر بررسی شد. از بیماران، نمونه برونکوآلوئولار لاواژ گرفته شده و از لحاظ وجود باکتری عامل، الگوی پلی‌باکتریال و مقاومت دارویی بررسی شده بود. همچنین وجود مایکوباکتریوم توبرکلوزیس مولد بیماری سل نیز بررسی شد.
یافته‌ها: از مجموع 167 بیمار (62 زن، 105 مرد)، 90 نمونه از نظر وجود عامل پاتوژن باکتریال مثبت و 77 مورد منفی بود. فراوانی پنومونی در مردان با زنان به‌لحاظ آماری تفاوتی نداشت. 117 ایزوله باکتریایی از 15 گونه باکتری مختلف به‌دست آمد. مایکوباکتریوم توبرکلوزیس (25%)، سودوموناس آئروژینوزا (15%) و استافیلوکوکوس اورئوس (14%) بیشترین فراوانی را داشتند. 72% موارد پنومونی مونوباکتریال و بقیه پلی‌باکتریال (23% دی‌باکتریال و 5% تری‌باکتریال) بودند. بیشترین مقاومت آنتی‌بیوتیکی نسبت به آموکسی‌سیلین و کمترین به ونکومایسین بود.
نتیجه‌گیری: شیوع پنومونی با افزایش سن رابطه مستقیم داشته و عوامل اتیولوژیک آن متنوع است. منفی شدن درصد بالایی از نمونه‌ها به‌احتمالی مربوط به باکتری‌های سخت‌رشد، عوامل ویروسی، آنتی‌بیوتیک درمانی است. با توجه به میزان بالای مقاومت به مواد ضد میکروبی مانند آسینتوباکتر، تعیین الگوی حساسیت ضد میکروبی بیماران پنومونی ضروری است.